Ringo Deathstarr laat stoppen Stroomhuisje springen
Het zal intussen ook tot de meest ingedutte hipster doorgedrongen zijn: het muzikale zwaartepunt van Nederland verschuift langzaam maar zeker naar Noord-Brabant. Was dat tot tien jaar geleden een gebied waar de muzieksmaak zich beperkte tot Pearl Jam en Guus “zingende bril” Meeuwis, tegenwoordig zijn daaro meer hippe concertjes per hoofd van de bevolking dan in pak-hem-beet Zuid-Holland. De regio Eindhoven-Tilburg is niet alleen de economische motor van Nederland, maar intussen ook de muzikale.
Ringo voelt zich snel op zijn gemak
Om plek te bieden aan nog veel meer leuke concertjes heeft De Effenaar zichzelf onlangs uitgebreid met een nieuwe locatie: Het Stroomhuis. Dit kraakpand heeft precies de juiste Berlijnse allure die tegenwoordig zo goed aansluit bij de smaak van de massa. Je weet wel: gelegen vlak naast het spoor, kale muren, tekeningen op de muur, een goed verstopte ingang en een bar met keuze uit water of Veltins bier (uiteraard beide uit fles). Ironisch genoeg blijkt juist de stroomvoorziening niet helemaal je dat in Het Stroomhuis. Tijdens het toiletbezoek viel ineens het licht uit in de plee (sorry voor de spetters hoor) en een zwetende electricien was zichtbaar constant alert. Gelukkig had het muzikale aanbod niet te leiden van dit klassieke kraakpandeuvel.
Warm aanbevolen
De komende maanden heeft Het Stroomhuis een programma om je vingers bij af te likken. Ik noem een Girl Band, ik noem een Fat White Family en laat ik ook maar eens een Eagulls noemen. Allemaal überhippe bands die precies weten waar het gebeurt in Nederland. Niet in 020, niet in 030 en al helemaal niet in 010, maar gewoon in Eindje.
Nozems in De Stentor
Zaterdagavond waren wij de geheime ingang van Het Stroomhuis binnengedrongen om Ringo Deathstarr te bekijken. De band is al jaren zichtbaar op onze muzikale radar, maar had zich nog nooit echt fatsoenlijk in Nederland vertoond. De nieuwe EP God’s Dream is aanleiding om dat eens goed te maken.
Voor Ringo aan de beurt was kregen we eerst nog PAUW voorgeschoteld. Dat was zeer aangenaam. Dit trio nozems uit het oosten van het land kunnen we gerust de Nederlandse Temples noemen. Maar dan minder poppy en meer spiegedelisch. Misschien meer een Nederlandse Pink Floyd dus, maar dan in de goede zin van het woord. En dan is de drummer ook nog eens de broer van Thomas Berge! Ze hebben onlangs getekend op het leuke Goomah-label, in het najaar komt hun EP uit. Houd ze in de gaten.
Red Deathstarr
Na de smakelijke amuse van PAUW levert Ringo Deathstarr precies wat we ervan verwachtten. Het drietal uit Austin bracht met verve hun repertoire dat – zonder te vervallen in epigonisme – vernuftig leentjebuur speelt bij My Bloody Valentine en Pavement. Badend in rood licht (pas aan het eind van de avond bleek de lichtshow over meer kleuren te beschikken) werkte de band zich in het zweet met veel werk van de nieuwe plaat. In de kleine ruimte van het Stroomhuis had het bandgeluid de neiging om zich tot een overstuurde hypnotiserende brei te vormen. Niet onpleziering, maar na het aanbrengen van oordoppen bleek dat de band wel degelijk secuur en met gevoel voor nuance speelde. Ons oog viel daarbij vooral op de breekbaar ogende bassiste, die met slanke vingers wrede tonen uit haar instrument toverde. Een heerlijke paradox. Na ruim een uur stapte de band van het minipodium. Ondanks langdurig en luid applaus kwam er geen toegift, maar dat is alleen maar te prijzen.
Niet gisteravond, wel het titelliedje van hun nieuwe plaat
Tot slot nog even een dikke duim omhoog voor de DJ die hem na afloop flink van jetje gaf op de wielen van staal. Goede repertoirekeuze en alles van vinyl. Wij hebben genoten!
Comments
Related Posts
Misty Fields laten wij voortaan niet meer links liggen →
Toen Joy Division bij ons op theevisite kwam →
Met de Lada naar Utrecht →
One Response to Ringo Deathstarr laat stoppen Stroomhuisje springen