Rituelen: de Platenbeurs

Je hoort tegenwoordig steeds meer over enge huidziektes, dus tjonge, wat was ik blij om gisteren een goed excuus te hebben om de voorjaarszon te ontlopen. Die goeie ouwe bedompte Jaarbeurshal werkte weer als een magneet!

‘De Platenbeurs’ heet het magische, halfjaarlijks terugkerende ritueel. Fris als een hoentje ga je er ’s morgens heen om ’s avonds – uitgehongerd en een paar honderd euro lichter- vermoeid vast te stellen dat het aantal meegezeulde kilo’s zwart plastic jachttrofeeën en aanverwante zooi dit keer de 7,5 kilo angstig nadert.

Dompertje op de feestvreugde was de afzegging van een speciale gast. ARTURO BASSICK, de originele bassist van THE LURKERS (je weet wel: de Engelse Ramones) zou een solo-setje doen maar moest wegens ziekte afhaken. En we hadden de avond ervoor nog wel zo’n lol gehad toen tijdens een etentje ex-UNWANTED gitarist Robin Bad Habbits (die dus ook in Utrecht was) in geuren en kleuren had verteld hoe dat eraan toeging met die Lurkers in hun beginperiode. Het waren nogal amateurs namelijk en hun drummer (Manic Esso), die kon zijn armen niet onafhankelijk van zijn benen bewegen. Dus bij elke drumslag die je hoort gebruikt hij ofwel tegelijkertijd zijn linkerarm en linkerbeen, ofwel tegelijkertijd zijn rechterarm en rechterbeen (beetje moeilijk uitleggen zo).

Om mezelf toch een ‘happy’ (bedankt Pharell) gevoel te geven verlegde ik mijn aandacht naar JOOST SWARTE, de bekende striptekenaar/illustrator, de man van ‘de klare lijn.’. Hij was aanwezig ter viering van het verschijnen van een of andere plaat, waarvoor hij de hoes getekend had.

Ik weet niet of je de Nederpop/punk-plaat A Treat of New Beat van THE ROUSERS uit 1980 kent? Een heuse klassieker is dat, maar desondanks is het in de loop der jaren geheel ten onrechte in de vergetelheid geraakt. Een re-issue zou dan ook zondermeer recht doen aan die plaat, vind niet alleen ik. Excelsior heeft zich er flink voor ingespannen weet ik, maar tot nu toe zonder resultaat. Iets met rechten en onwil, als ik het goed begrepen heb.

Afijn, de hoestekening van die Rousers-plaat is dus ook van de hand Joost Swarte. Slim als ik ben had ik die plaat meegenomen en op mijn allerliefst vroeg ik Joost of hij ‘m wilde signeren. Nou, dat wilde hij wel, kijk maar:

De meester en het meesterwerk

Joost – een hele relaxte man- nam er alle tijd voor en tekende zijn stripfiguurtje Jopo de Pojo, helemaal speciaal voor mij. Ondertussen vertelde hij over allerlei geinige details in die hoestekening. Was leuk!

Ahum, dit kwam ik laatst tegen, een oud agendaatje van mijzelf uit (april) 1978. Kindje aap kon toen nog niet goed schrijfen: The Lousers!

Effe verderop was een tentoonstelling gaande van ouwe punk-posters. Deze SEKS PISTOLS-poster had ik nog nooit eerder gezien, best wel bijzonder (let op de ‘x’!) . Is van een concert dat naar verluidt nooit plaats heeft gevonden (of uitgesteld naar later dat jaar), wat het nog bijzonderder maakt natuurlijk.

Erg verguld was ik met twee NL-prog-reissue 45’s. Die van Circus, maar met name de Amsterdamse band BAG uit 1969 met Tripdream is iets bijzonders, een angstaanjagend goed nummer zelfs, moet je voor de gein eens horen. Hoezo psychedelisch? In de Bag zat trouwens ook gitarist LEO SCHELVIS, hij was in de jaren 80/90 de eigenaar van platenzaak Forever Changes in de Amsterdamse Bilderdijkstraat, en daarvóór runde hij Haddock Records in de Rotterdamse Oldenbarneveldstraat (schelvis = haddock, vat je ‘m?).