Sexton Creeps deep South

Me was erbij waar Noord en Zuid elkaar ontmoeten. Groningen meets Breda, of eigenlijk andersom. Meet Sexton Creeps.

Waar de meeste Noord versus Zuid conflicten het moeten hebben van Macht of Geld was het in het diepste ondergrond van Breda waar de Noordelingen kwamen optreden toch wat gemoedelijker. Waarschijnlijk te gemoedelijk voor de meer nuchtere hedonisten zijnde Sexton Creeps. Iedereen was met iedereen aan het praten, en beschouwde Sexton Creeps als het radiobehang in de huiskamer. Of het waren gewoon de stemmen die uit de muur kwamen en deed mijn dubbele dosis paracetamols met bier zijn werking. Hoe het ook zij Sexton Creeps haalde werkelijk alles uit de kast om een gepaste indruk achter te laten door helemaal leip te gaan. Helemaal psychedelische rock, dus. En dat deden ze werkelijk waar goed. Dan helpt het gemoedelijke alleen niet zo.

En dat werd Jan Harry Rus de zanger van Sexton Creeps toch even een beetje teveel. Bracht de wc halverwege het optreden een bezoekje en kwam neus snuivend terug. En ik vroeg me af of de muren nu ook ogen hadden. Ennieway, hij de stage up en hup weer vol uit zijn dak. Helemaal opgaand in de muziek, net als alle andere leden van de band. Dan liep hij over de dansvloer en even later zat Jan links in de zaal tussen het publiek zich helemaal te geven. En toch stond ik daar tips en trucs uit te wisselen met andere jonge ouders over het opvoeden van kinderen. Begrijp me goed, het lag niet aan de muziek of mijn mizaç. Maar je gaat gewoon makkelijk mee in het Brabants gebeuren he. En het hielp natuurlijk dat ik wat meer achter de kleine dansende menigte stond.

En hoe waren ze nu werkelijk, de mannen van Sexton Creeps. Het publiek vroeg om een toegift en kreeg meteen 3 nummers. Klasse. Ja, en ik vond ze wel goed hoor. Zo goed dat ik een elpeetje van ze kocht om eens noodgedwongen met kinderen er gezamenlijk in op kunnen gaan.