Sloom doch doeltreffend: Psychic Ills in Ekko
Reikhalzend keken we zondag uit naar een reprise van het optreden van CAMERA. Want die ene keer in ACU, een maand of vier terug, dat was echt prima-de-luxe!. Het Berlijnse trio maakte toen tijdens Le Guess Who veel indruk met een spetterend en vitaal optreden vol neo-Krautrock. Maar oh bummer! Het mocht niet zo zijn. Kort tevoren kreeg Ekko per fax een ge-e-maild telexbericht binnen, en in dat sms’je schreef het Camera-management:
“ I regret to inform that due to an internal crisis in the band, Camera will not be able to perform this weekend. It has come on sudden to us all. I and the band are very sorry for any trouble this wille cause’
Ja mooie boel. Een fikse tegenvaller, en dat net na het smadelijke 0-6-verlies van Utrecht tegen AZ. Meteen een tweede knauw dus in mijn verder behaaglijke zondagsrust!
Nicht gekommen, verdammt nochmal…
In Ekko wordt het wegvallen van Camera gecompenseerd door een optreden van de Rotterdamse knoppendraaiers BISMUTH. Als voorprogramma voldoet deze act prima. Vóór het podium staan een paar tafels elektronica uitgestald. Het duo – één van de twee schijnt gitaren te bouwen voor o.a Sonic Youth- weet de aandacht goed vast te houden met een grabbelbak vol zelfgebouwde elektrische curiositeiten (waaronder veel zelfgezaagd hout!). Houvast wordt verkregen bij de wat meer traditionele drumpartijen en gitaarloops. Gezongen wordt er niet, de electronic noise is geheel instrumentaal van aard. En daar zit ook meteen de beperking van Bismuth. Wellicht dat een goeie, neurotische dichter(es) / zanger(es) de abstracte klankimpressies wat meer sjeu, richting en inhoud kan meegeven?
Daarna is het de beurt aan de New Yorkse band PSYCHIC ILLS, hun enige optreden in Nederland. Zij zouden dus aanvankelijk met Camera het dubbelprogramma verzorgen, maar zijn nu meer de hoofdact. Op het podium blijkt Psychic Ills een verzameling slackers, ofwel een stel slome duikelaars voorzien van veel mannelijk haar, met hier en daar een baseball-pet en houthakkersblouse. Het zou zeker weten een gezichtsloze band zijn geweest, ware het niet dat men een in het zwart gehulde vamp als bassiste in de gelederen heeft. Deze Elisabeth Hart (want zo heet de dame in kwestie) wordt dan ook heel strategisch frontstage geplaatst. Ze is dan wel zo mager als een panlat (‘volslank’ zou de Viva zeggen), maar er omheen kijken lukt niet!
Psychic Ills begon ooit in 2004 als zwaar experimenteel duo, maar gaandeweg is men het steeds meer in toegankelijkheid gaat zoeken. Dat laatste wordt ook wel aangetoond met hun net uitgekomen (vierde) plaat One Track Mind, dat zelfs af en toe lieflijk en dromerig is te noemen.
Live spelen de Psychic Ills opzettelijk monotoon en sloom, in essentie is het eigenlijk gewoon een ingetogen rockband in traditionele bezetting. Maar over de nummers heen leggen gitarist en keyboard-boy een laag uitgesponnen geluid, zodat je het met een beetje welwillendheid ‘psychedelisch ’ kan noemen. Associaties met Kurt Vile dringen zich op, alsook (bij vlagen) met Monster Magnet, alsmede (en dus ook) met Hawkwind, maar vooral toch met Moon Duo. Na een half uurtje begint er iets van trance zijn intrede te doen, de consequent aangehouden drone-sound krijgt aanstekelijke trekjes. Er komen dan ook reacties los uit de zaal en –hoera!- de band mag zelfs terug komen voor een toegift.
Na afloop bij de merch-table wordt een laatste exemplaar van hun nieuwe LP weer eens vlak voor mijn neus weg weggekaapt. Zowaar een derde knauw in mijn verder behaaglijke zondagsrust…
Comments
Related Posts
Weet Mandy, Indiana de hooggespannen verwachtingen wel waar te maken? →
Bam, daar gaat het deurtje van het Tramhaus dicht →
Vreemde vogels bij Florist in Ekko →
2 Responses to Sloom doch doeltreffend: Psychic Ills in Ekko