Snoeischaar’s day-by-day account
Afgelopen week werd deze jongen meerdere malen wakker gewhatsapped door diverse fans, de kids vroegen me: “Snoei oh Snoei, waar hang je toch?” Om aan alle onduidelijkheid en daarmee samenhangende onzekerheid een eind te maken volgt hier een verhelderend weekoverzicht:
Vorige week zaterdag las ik sinds lange tijd weer eens het NRC Handelsblad. Tjonge, sinds een BELG daar de boel heeft overgenomen en de hoofdredactie naar A’dam is verhuisd, is het NRC het NRC niet meer en is het meer een damesblad geworden. Allemaal handige tips voor hippe tasjes, geurtjes en hapjes. Flikker toch op zeg, wie roept een halt toe aan deze VERTRUTTING van onze samenleving?? ’s Avonds effe de TV aangezet en ja hoor, dan zie je een clubje van die gebrilde en gekortwiekte 50+ dames rechtstreeks van de Libelle Familiedag afreizen naar Charkov, om daar gehuld in oranje-leggings een mallotig feestje te vieren, maar uiteraard alleen als Oranje voorstaat. Want als we achterstaan zijn ze plotseling geen supporter meer, en staan ze te treuren als bij een verregende barbeque. Mitrailleur erover, wat ik je zeg!
Gelukkig kon ik in dat NRC nog wel één normaal artikel vinden. Dat ging namelijk over Jason Everman, de man die ooit tweede gitarist bij NIRVANA was. Hij staat met zijn krullenbol op de hoes van Bleach uit 1989 en wordt ook als bandlid genoemd, maar speelde in werkelijkheid geen noot mee op die plaat! Dat kwam omdat hij toen pas net was toegetreden tot de band. Nadat hij Nirvana was uitgekickt heeft hij een tijdje in Soundgarden gezeten en daarna nog in Mind Funk. Teleurgesteld in het muzikantenbestaan was hij vervolgens toe aan een radicale ommezwaai in zijn leventje: in 1994 trad hij toe tot de US-army, werd groene baret en vocht in Irak en Afghanistan. Daar ging hij de vertrutting van de samenleving daadwerkelijk te lijf met een mitrailleur, in het NRC wil hij alleen niet zeggen hoeveel opponenten hij omgelegd heeft, wel wat flauw vind ik dat.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=WhV2K32MfHU]
Alarm, zuiplap op het podium! Links staat Jason
Het mooie is, in al zijn handelingen was Jason Everman geïndoctrineerd door de leer van de renaissance schrijver/kunstenaar Benvenuto Cellini (1500-1571). Volgens deze homo universalis uit Florence moet de ware man zowel artiest, krijger als filosoof zijn geweest. Toen Jason in 2006 eervol uit het leger ontslagen werd ging hij dan ook simpelweg filosofie studeren aan de Columbia Univerisity. Handelt die gozert vanuit een ijzeren consequentie, or what?
Jason in Afghanistan
Zondag was de dag dat RODNEY KING overleed. Je weet wel die automobilist die in 1991 door de LAPD werd aangehouden en in elkaar geramd, terwijl er een camera draaide. Een ploegje (blanke) wouten werd vrijgesproken en dat vormde de opmaat voor de beruchte LA race-riots: 55 doden, 2000 gewonden, schade 1 miljard dollar. Rodney King overleed de Brain Jones-dood, ofwel –bubbel bubbel- verdronken in zijn eigen zwembad. Als ik de naam Rodney King hoor, dan moet ik altijd onmiddellijk denken aan ICE CUBE, oftewel de vleesgeworden frons, die met zijn Wicked zo’n beetje eigenhandig de soundtrack bakte voor de LA-riots. Een zeer heftug plaatje (“April 29 was power to the people, and we might just see a sequel”) met een dito clipje, inclusief wat verdwaalde chili peppers. Het gouvernement van California vond dat ook, en kreeg het zelfs voor elkaar de release van het al even controversiële ICE T-album Home Invasion met een half jaar uitgesteld te krijgen, can you fucking believe it?
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=SsWsmH2d_Qg]
Maandag kon ik het niet laten om nogmaals THEE OH SEES te gaan checken, dit keer in Merleyn in Nijmegen. Nadat Thee Oh Sees twee weken geleden nog voor een mannetje of 6.500 in Barcelona stonden, was het nu weer gewoon back to the basics met hooguit 150 man publiek. Maf om de groepsleden gewoon hangend aan de bar aan te treffen, of al T-shirtjes verkopend achter een tafeltje. Het deert ze in ieder geval voor geen meter, ze ondergaan het allemaal met de grootste vrolijkheid.
Merleyn is een studentenkroeg in de Nijmeegse binnenstad, gelieerd aan Doornroosje, dus een soort Helling/Tivoli–constructie eigenlijk. De tent loop al snel aardig vol met vooral studentenpubliek, je weet wel: het slag volk dat overdag druk met de wijze neus in de studieboeken gedoken zit, en ‘s avonds niet verder komt dan de DONALD DUCK voor verdere intellectuele ontplooiing. Ik neem aan dat hun rock n roll-ervaringen ophouden bij Guus Meeuwis, anders kan ik het niet verklaren dat dit zootje erbij stond als een zwerm jonge bejaarden. Het stond maar wat richting podium te koekeloeren alsof het water zag branden. ‘De kat uit de boom kijken” is hierbij nog een understatement, het stond meer aan de grond genageld goddammit.
Ondertussen stonden The Oh Sees zich in het zweet te werken, en -kedeng kedeng- het swingde allemaal als een bavianentiet. Zo met de neus erbovenop konden we mooi aanschouwen hoe de instrumenten beroerd werden en wat een geweldige gitarist die John wel niet is. Maar afijn, ik ga hier mooi niet nóg een keer uitleggen hoe goed die Oh Sees wel niet zijn, je moet de Kettingzaag van 17 mei j.l maar effe checken joh. Toch nog een kritische kanttekening: van de 10.000 valkuilen waarmee het poplandschap vol ligt, dreigen Thee Oh Sees er nu toch in eentje te trappen: het concert was vaak iets te routineus, de gekte slijt er een beetje vanaf mensen.
Na afloop zag ik zowaar zanger Barry Stiletto van de Utregse garagerockerz the Stilettos rondlopen, ook al zo’n voormalige krijger. Net toen hij welwillend voor me poseerde voor een kiekje kwam plots die Bridget van de The Oh Sees er aanrennen, zij moest blijkbaar ook zo nodig op de foto. Nou ja vooruit dan.
Dinsdag zat ik nietsvermoedend het laatste nummer van het blad Meent van het Historisch Genootschap Roterodamun (Rotterdam dus) door te bladeren, toen mijn oog plots viel op een artikel over Huize Schoonderloo. Huize Schoonderloo is een voormalig landhuis uit 1803, het was destijds idyllisch gelegen, midden in de natuur met ruim uitzicht over de Maas. Later werd het opgeslokt door de oprukkende stad, eerst door Delfshaven en later door grote broer Rotterdam.
Volgens het blad is het louter te danken aan “EEN STEL OBSCURE PUNKS” dat het oude landhuis aan de 2e IJzerstraat behouden bleef. Rond 1978 stond het namelijk al vijf jaar leeg, het pand zag er vervallen uit en er bleken sloopplannen voor te bestaan. In andere steden zou zo’n gebouw dan gekraakt zijn, zo niet in Rotterdam. Daar werd in samenwerking met de lokale politiek besloten dat een woon-/werkcollectief voor jonge kunstenaars uitstekend paste bij de ambitie van Rotterdam als ‘kunststad.” De Rondo’s en aanhang mochten het pand gebruiken in een soort anti-kraak constructie. Al punkend werd het pand gerepareerd, schoongemaakt en geschilderd, terwijl de bestemming ‘sloop’ gewoon gehandhaafd bleef. Al met al en uiteindelijk leidde dit tot de beslissing het pand te behouden. “De punkbeweging ging dood, maar had ervoor gezorgd dat een monumentaal pand voor Rotterdam behouden bleef, dat er als het aan de gemeente had gelegen niet meer was geweest. Een mooie erfenis van een muziekstroming van dertig jaar geleden,” aldus Meent.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=giGmziHeTn8]
Rondos in Kaasee (Kreatief Sentrum): Russians are coming!
Op woensdag moest ik even terugdenken aan een gesprekje dat ik, Thee Oh Snoei, had met de drummer van Thee Oh Sees, daar aan de bar in Nijmegen. Ik vroeg hem hoe dat nou zat in Beffelona, want de band die na The Oh Sees zou optreden bleek op het laatste moment gecancelled en daar werd op het podium ENORM TREURIG over gedaan. Zelf had ik nog nooit van die band gehoord en twee weken later was ik zelfs de naam ervan alweer vergeten. Maar gelukkig, die drummer wist precies waar ik het over had: de naam van die band was SLEEP, volgens hem een legendarische band uit Auckland, California. Hun show was afgelast in verband met wat acute gezondheidsprobleempjes (lees: alcoholisme) van de gitarist. Hij raadde me aan Sleep’s beste plaat eens te beluisteren: Holy Mountain. Vanzelfsprekend ging ik dat later thuis even verder checken en zodoende kwam ik erachter dat deze band samen met KYUSS aan de basis had gestaan van de stoner-rock beweging. Sterker nog: ze ziijn “perhaps the ultimate stoner rock band.” Nou daar ga ik nog eens goed naar luisteren dus.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=9nkun78T1y4&w=420&h=315]
Donderdag had ik een off-day, maar vrijdag is filmdag, zeg ik altijd. Zodoende vond ik mijzelve terug bij De Rouille et d’Os, in het Louis Klaploper Complex. Godsklere wat een goeie film weer van het genie Jacques Audiard, de man die ons drie jaar terug al Un Prophéte bracht. Opnieuw zo’n rauw-realistisch meesterwerkje, waarbij je je pas na afloop realiseert dat je twee uur lang op het puntje van je stoel gezeten hebt. De Rouille et d’Os (letterlijk: roest en bot) gaat over een man aan lager wal. Hij klopt aan voor onderdak bij zijn zus in Zuidelijk Frankrijk terwijl hij zijn kostje verdient als nachtwaker en freefighter. Ondertussen NEUKT hij wat rond en doet zowaar een romance op met een slecht ter been zijnde orka-trainster… Geweldige rol van de BELG Matthias Schoenaerts (eerder in Rundskop). Voorts kent deze rolprent ook nog eens een zeer eigentijdse soundtrack (Django Django, Bon Iver, Lykke Li), maar dat is eigenlijk nauwelijks van belang. Neen, zolang deze zomer niet op gang komt heeft geen enkele Kettingzaag-lezer een geldig excuus om deze film NIET te gaan zien. Hier kun je blind heen met je kippetje, je ventje of je homo-vriendje, whatever.
Damn, dit stuk wordt veels te lang. Sorry kids, ik laat snel weer wat van me horen! En stoor je svp niet aan de verspringende lettergrootte in dit artikeltje, er zijn verdorie wel ergere dingen om je druk over te maken…
Comments
Related Posts
Flat Worms slaat je om de oren, maar geeft je ook netjes een hand →
Hoera, alweer een Le Guess Who meegemaakt! →
Thee Oh Sees in het voorprogramma van der wolfshund!!! →
6 Responses to Snoeischaar’s day-by-day account