Sorry, Robin Albers

In het begin van de jaren negentig kwam de beste dansmuziek gewoon uit Nederland. Je had Aad de Mooy, die onder de naam D-Shake internationaal vaandeldrager was van de house, je had Gert van Veen, alias Quazar die de house van de Roxy naar de hitparade bracht, je had Peter “Hithouse” Slaghuis die in zijn slaapkamer internationale floorfillers fabriekte en je had AVRO-DJ Robin Albers die als Jaydee met Plastic Dreams een eeuwige dansklassieker maakte.

Die Robin Albers wil ik op deze plek mijn welgemeende excuses aanbieden. En wel hierom. In 2000 werd het nieuws wereldkundig dat “oud AVRO-DJ R.A.” veroordeeld was wegens ontucht met jongetjes. Ik, en met mij nogal wat andere muziek- en radioliefhebbers, telden een en een op en dachten onmiddellijk aan Robin Albers.

Al meer dan vijftien jaar denk ik dus elke keer als ik Plastic Dreams hoor: ha! Dat is die schuinsmarcheerder. Het nummer staat al sinds jaar en dag op de workoutafspeellijst van mijn iPod, dus je kunt je voorstellen dat die arme Robin in mijn hoofd al ontelbare keren zijn vingers gestoken heeft waar ze niet thuishoren.

Gisteravond ving ik een glimp op van een of ander showbizzprogramma, waarin de misbruikzaak om een of andere reden aan de orde kwam. Daar sprak men niet van R.A., maar van Romeo A. Als trouwe radioluisteraar realiseerde ik me meteen dat dit “Utrechtenaar” Romeo Altenberg moest zijn. Een heel andere R.A. dus. Die persoonsverwisseling schijnt al meer dan vijftien jaar een blok aan het been te zijn van Robin. Begrijpelijk natuurlijk.

Daarom voor de derde keer: sorry Robin. Ik zal je plaatje voortaan luisteren zonder bijgedachten en er tegen niemand meer flauwe opmerkingen over maken.

Om nog even duidelijk te maken wie nou wie is, krijg je hieronder alle bekende gezichten en stemmen van de AVRO in 1985 op een rij.