STAYING ALIVE MET THE KRYNG V
Mark, Peter en Arjan, van sixtiesbietband The Kryng, zijn terug met een nieuwe plaat, getiteld ‘V’. Vergeet bushokjes slopen, de politie bekogelen of politici verkleed als kinderbloed drinkende hagedissen. Zet gewoon deze plaat op.
Deze vijfde langspeler van The Kryng is een clusterfuzzbom geworden waar The Beatles geen brood van lusten. Liedjesschrijver Mark ten Hoor is nooit vies van een melodie en dat is op deze plaat niet anders. Daarin schuilt zijn kracht, waarbij de inbreng van Peter (bass) en Arjan (drums, opname) minstens zo belangrijk is. De som is groter dan de delen, zoals bij ieder goed combo.
Wat ‘V’ anders maakt dan de voorgaande twee langspelers is het agressieve spel, de opgefokte zang en de asociale productie. Een soort van terug naar af. Waar op ‘So Many Girls 1 & 2’ de grenzen van het productioneel betamelijke nog wel eens werden opgezocht is het hier niet lullen maar poetsen. Alles door het midden en wie als laatste over de streep komt is Cliff Richard op rollerskates. De popinvloeden zijn in quarantaine geplaatst, ’V’ is een plaat vol swingende sixties punk geworden.
De ‘V’ van de titel zou je kunnen interpreteren als de opgestoken wijs-en middelvinger, met de handpalm naar binnen gekeerd, waar in het VK zo kwistig mee wordt gestrooid. Dit is punk rock, geschoeid op de leest van de Medway sound. Denk Masonics / Mighty Ceasars / Toe Rag Studios, met een dikke dosis sicksties freakbeat, nederbiet en USA garage rock.
Mark blijft maar pakkende liedjes schrijven, waarvan de thematiek zich inmiddels wel laat raden: het andere geslacht en de loodzware last die het leven kan zijn als je niet hip-cool-gaaf-knap-rijk-forever-young bent met een trollenleger aan digitale volgelingen. Zoals het leven is voor de meeste mensen, maar wie durft dat toe te geven? Die ontwapenende eerlijkheid is wat de liedjes boven het clichématige ‘I-love-you-I-need-you-but-I-can’t-you-frommel-aan-de-koekjestrommel’ doet uitstijgen.
En wat ook zo fijn is, hij is verkrijgbaar in alle handzame formaten en kekke kleuren.
Vunzige fuzzsolo’s, jengelende gitaren, een beukende ritmesectie, hart-op-de-tong zang. Deze plaat heeft het allemaal, verpakt in twaalf mooie liedjes van gemiddeld twee minuten die bol staan van de drie ie’s: energie, melodie en frustratie.
Luisteren en kopen doe je hiero:
Comments
About the Author
Der Wolfshund Der Wolfshund - a.k.a. Barry Hofstede - is an independent writer. His work includes: theatre plays, short stories and song lyrics. He's also a columnist and story teller. Besides that, he's an avid record collector, part time rock star and deejay.
Related Posts
Weet Mandy, Indiana de hooggespannen verwachtingen wel waar te maken? →
‘Alternatieve indie’-avond in TiVre is voor 66,6% goed →
Naar de andere zijde met Jaakko Eino Kalevi →
