The Gories geven ‘m van Jetje

Nou zeg, we hadden net zo goed in Eindhoven kunnen blijven pitten want na de Mr. Airplane Man-show van zondag stonden gisteren The Gories alweer op het programma. Niet in een café dit keer, maar in de Kleine Zaal van De Effenaar. “This is a fancy place,” zei gitarist Danny door de microfoon en in zijn stem meende ik een mengeling van ongeloof en dedain te ontwaren. Tja, ook gezien hun bezoek aan het Patronaat in Haarlem afgelopen vrijdag zullen The Gories zich gerealiseerd hebben dat er de laatste jaren wat veranderd is in Nederland, dat ze te gast zijn in het enige land ter wereld waar de overheid zich stevig met popmuziek wenst te bemoeien en dat middels protserige, architectonisch verantwoorde prestigeobjecten tot uiting brengt. Leg dat maar eens uit aan een paar Detroitse armoedzaaiers die niet beter weten dat dat je jezelf moet zien te redden in een wereld die aan elkaar hangt van verschraald bier, pis en ontucht… Vervreemding dames en heren, dat levert in de regel fraaie kunst op, laten we het daar maar op houden.

Over The Gories hebben we hier al een paar keer flink zitten pennen, dus dat gaan we nu mooi niet herhalen, je moet het zelf maar even checken. Het komt erop neer dat ze nu voor de derde keer in NL op toernee zijn. De eerste keer was in 1992 (glorieuze beginperiode), de tweede keer in 2009 samen met The Oblivians (glorieuze comeback), en nu dus weer (geruchten over een glorieuze nieuwe plaat). Al die drie keren werd – oh schande- Rockcity Utrecht overgeslagen, en dus werd er drie keer een auto gepakt, naar respectievelijk Rockcity Amsterdam, Rockcity Groningen en Rockcity Eindhoven. Je moet er wat voor over hebben….

Onderweg in de oto naar de Effenaar lezen we –oh toeval- een Facebookberichtje van Third Man Records, het platenlabel van Jack White. Daarin wordt gemeld dat dat label net een nieuwe 7 inch van The Gories heeft uitgebracht, de eerste in ruim 20 jaar! Wijs geworden door decennialang rock ‘n’ roll-madness en -afpersing gaan we in de Effenaar onmiddellijk op zoek naar dit kleinood, en ja hoor, wat ontwaren we daar op de merchtable (ik heb het even voor je gekiekt:)

Zie je dat joh? Daar ligt ie dus, de nieuwe Gories single (‘Be Nice’ / ‘On The Run’). Zoals je ziet, het kreng verschijnt in een oplage van slechts 100 (!), vandaar waarschijnlijk de prijs van 30 euro (!) en vandaar dat er restricties gelden, per show mogen/kunnen er slechts 5 (!) verkocht worden. Als moderne revolverhelden trekken wij onmiddellijk onze portemonnee. Ha! heerlijk afgezet worden en nu eindelijk eens NIET achter het net gevist!!!

Op het podium geven The Gories ‘m als vanouds van Jetje. Het duurt even een nummer of zeven voordat het geluid goed staat maar dan stáát het ook! Ouwe knallers als ‘Nytroglycerine’ en ‘Baby Says Uhh!’ passeren als vanzelfsprekend de spreekwoordelijke revu, alsmede het bekende rijtje geniale covers (‘Ghost Rider’ van Suicide, van “Everything that’s Mine’ van onze eigen Motions, “There But for The Grace of God Go I” van The Machine, enzovoorts). Ook horen we wat nummers die we nog niet eerder hebben gehoord (van de nieuwe plaat/ 7 inch?). Niet onvermeld mag blijven een messcherpe cover van Muddy Waters’ ‘I Just Want to Make Love to You,’ misschien wel het hoogtepuntje van de avond!

Big Mick

Eens te meer valt op hoe deze band met simpele middelen een maximaal effect weet te bereiken (tot zover de vergelijking met de vroege Cramps). De gitaarpartijen van de twee gitaristen rocken stoer tegen elkaar op en vloeien vervolgens net zo makkelijk weer naadloos in elkaar over (tot zover de vergelijking met de vroege Television). Drumster/ cavewoman Peggy O’Neill – het hele optreden druk aan het frutselen met gaffer tape, dat ze om haar vingers probeert te winden- verstaat de kunst van het weglaten (tot zover de vergelijking met de late Matisse, maar ja, die was dan ook blind aan het worden).

Het origineel. Geinig!

Toch kunnen we ons niet aan de indruk onttrekken dat The Gories zich vanavond aan het sparen zijn. Het is allemaal wel gedegen maar het knalt er niet écht uit. Is ook wel enigszins begrijpelijk want morgen (woensdag) wacht de triomftocht in Vera. En succes is daar verzekerd, het bier staat er koud, lekker dollen met de dames van Mr. Airplane Man na afloop en de FC Groningen–shirts hangen ongetwijfeld al een paar weken klaar in de kleedkamer. Nou ja, het zij ze gegund! Alleen wel jammer dat we er niet bij kunnen zijn als die Groningers met elkaar op de vuist gaan vanwege die kloterige 5 singletjes….