The Sonics winnen óók met 7-1
Terwijl onze oosterburen gisteravond die sambaballen vakkundig afdroogden, vond er in de kleine zaal van de Amsterdamse Melkweg een heel ander feestje plaats. Daar speelden namelijk voor de derde keer in hun 54-jarige bestaan garagelegendes The Sonics weer eens op Nederlandse bodem. Een historische gebeurtenis dus van vrijwel dezelfde orde als Dinsdag Gehaktdag in Belo Horizonte.
Fist Full Of Anomalys
The Sonics hadden hun Mokumse vrienden van The Anomalys uitgenodigd om de zaal wat op te warmen. Ondanks het vroege tijdstip slaagden zij daar zeer goed in. Niet zo verwonderlijk, want de drie heren weten als geen ander waar de mosterdpot van de rock ’n roll te vinden is. En ook voor wat gezond effectbejag draait de band zijn hand niet om. Al bij het derde nummer stonden beide gitaristen tussen het publiek te springen. De drummer droeg een steentje bij aan het feestgedruis door hier en daar wat (volle!) blikjes Jupiler het publiek in de smijten. Je begrijpt: de stemming zat er al snel goed in. The Anomalys grepen deze gelegenheid trouwens aan om het verschijnen van nieuwe single Deadline Blues te vieren. Die was na afloop natuurlijk niet aan te slepen.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=ZKi2Ay3v1kY&w=560&h=315]
Levende historie
Toen The Anomalys klaar waren dachten wij ’s werelds oudste roadies aan het werk te zien om het podium klaar te maken voor The Sonics. Daar hadden wij het lelijk mis, want het bleken de sterren van de avond zelf te zijn die hun apparatuur in gereedheid brachten. Helden zijn het! In tegenstelling tot onze Duitse vrienden gisteravond gingen The Sonics er niet meteen vol in, maar doseerden ze de hoogtepunten over de avond. Uiteraard kwamen publieksfavorieten als The Witch, Stychnine, Boss Hoss en Louie Louie stuk voor stuk aan bod, maar daar tussendoor speelde de band maar liefst zes nummers van een nieuw album, dat in oktober verschijnt. Het is trouwens dat ze dat steeds zelf benadrukten, want zo op het gehoor is er bij die nieuwe plaat niet echt sprake van een grote koerswijziging.
Elftalfoto
En gelukkig maar. The Sonics doen nog steeds waar ze goed in zijn: opzwepende nummers met hooguit drie akkoorden zo hard mogelijk spelen. Dat ze zo’n beetje allemaal de zeventig voorbij zijn verandert daar niks aan. Je zou ze er hooguit van kunnen beschuldigen dat ze met de jaren wat te netjes zijn gaan spelen, maar dat gaan we hier niet doen.
Om de stemmen wat te sparen delen drie bandleden de zangpartijen. Originele bandleden Gerry Roslie en Rob Lind zijn opvallend goed bij stem en hun oerschreeuw klinkt anno nu net zo gemeend als in 1965. De vocale revelatie van de avond is echter vervangingsbassist en ex-Kingsmen Freddie Dennis. Freddie geeft de band met zijn basgitaar de juiste swing en is uitgerust met precies dezelfde strot als Bon Scott. Met zijn rode koontjes en het gezellige voorkomen van een baardloze kerstman zorgt hij zo nu en dan ook nog eens voor een vrolijke noot. Mede daardoor zag je gisteren alleen maar lachende gezichten om je heen. Na een klein uurtje was het helaas alweer gedaan. De heren hadden toen toch zo’n twintig nummers gespeeld. Ze hadden makkelijk meer gekund, maar als doorgewinterde entertainers weten ze dat je het publiek gretig moet houden. Hadden die Rolling Stones dát nou ook maar van ze gejat…
Hee, leuk: Een kettingzaag!
Comments
Related Posts
Dylan Leblanc laat ons denken →
Gezellig wit boomeravondje met Nitzer Ebb en Front 242 →
Tropical Fuck Storm bijt, zuigt en schuurt dat het een aard heeft →
One Response to The Sonics winnen óók met 7-1