The Wave Pictures: geen band voor hipsters (of toch?)
“It’s a band with songs, and guitar solos”, dat is volgens zanger Dave Tattersall de beste omschrijving van hoe zijn band klinkt. Geen onnodige opsmuk: wat je ziet is wat je krijgt.
En dat geldt niet alleen voor de muziek. De laatste keer dat ik The Wave Pictures (want daar hebben we het over) in De Helling zag spelen, viel me al op hoe weinig hip de band er eigenlijk uitziet. Echt een verademing: geen kekke jackies, skinny pantalons of ingewikkelde schoenen voor deze jongens. Nee, gewone oude (maar schone!) broeken en truien uit de normaleklerenwinkel volstaan. Ze hebben er vast niet lang bij stilgestaan, maar de afwezigheid van enig bedacht bandimago richt je aandacht vanzelf beter op de liedjes. Zouden meer bands moeten doen.
Iedereen weet toch: nooit een wit overhemd aan als je pasta gaat eten
De liedjes van The Wave Pictures zijn namelijk allerminst voor de poes. Aan bovenstaande opsomming van Dave zou ik dus graag nog even “lyrics” willen toevoegen. Bij The Wave Pictures zijn alle liedjes namelijk kleine verhaaltjes, of – voor de meer visueel ingestelden – korte films. Het zijn zonder uitzondering komische of romantische miniatuurtjes vol zelfspot met een begin en een (meestal tragisch) eind. Een beetje in de traditie van Morrissey of Art Brut, maar kenners laten in dit verband ook weleens de naam Jonathan Richman vallen.
Minder is meer
Het geluid van The Wave Pictures is niet onder één noemer te vangen. Het ene moment hoor je pure 60s pop, dan neigt het weer naar jazz, dan hoor je weer Afrikaanse ritmes en ga zo maar door. Zanger en gitarist Dave bindt die variatie aan stijlen tijdens optredens aan elkaar door in vrijwel ieder nummer een fijne gitaarsolo te spelen, die mij op een of andere manier vaak aan die van Mark Knoflook doen denken. Let wel: dat bedoel ik positief. Drummer Jonny Helm zorgt live verder voor een vrolijke noot met melige terzijdes tussen nummers en door breed glimlachend bij een paar liedjes de zang voor zijn rekening te nemen.
De moeilijke dertiende. Over twee weken uit, volgende week al bij het handelstafeltje?
The Wave Pictures komen oorspronkelijk uit Wymeswold, Leicestershire, maar hebben hun hoofdkwartier al flink wat jaren in Londen. Daar maken ze sinds het begin van de jaren 0 plaatjes. Hun laatste (en twaalfde!) plaat Long Black Cars is van vorig jaar, maar er komt binnenkort een nieuwe aan. Ondanks dat de plaatjes van constant hoge kwaliteit zijn en de band zich internationaal een slag in de rondte toert, is er nog steeds geen sprake van een “doorbraak”. Zelfs niet in eigen land. Dat is enerzijds natuurlijk helemaal niet erg. De band blijft zo immer behouden voor een kleine groep fijnproevers die in the know zijn. Anderzijds gunt iedere Ware Muziekliebber deze sympathieke band goed gevulde zaaltjes. Twee jaar geleden in De Helling lukte dat maar matig. Maar er is een nieuwe kans. Volgende week donderdag (17 oktober) spelen de heren in de Spiegelzaal van Tivoli. Die moet toch zeker vol kunnen?! Hoort zegt het voort dus en geef The Wave Pictures in Utrecht het publiek dat ze verdienen!1!!11!
Comments
Related Posts
Nee maar, nog meer ouwe Tivoli-affiches! (part 2) →
De vergeten pracht van ouwe Tivoli-posters (part 1) →
Is Rosanne Cash wel bij machte tot ontroeren? →
Pingback: Indietracks 2015: The Wet Edition - DeKettingzaag