Top 10 2011 – Bram –

Gezien mijn bijdragen eerder dit jaar zal mijn jaarlijstje nauwelijks een verrassing zijn. Desondanks:

1. John Maus – We Must Become Pitiless Censors Of Ourselves

De titel mag pretentieus zijn (geleend van filosoof Badiou), de muziek is het allerminst. Begeleid door op het eerste gehoor nogal banale jaren 80 electropop bast John zijn door echo vervormde teksten je oor in. Je verstaat er weinig van, maar vermoedt al snel dat er onder de oppervlakte meer aan de hand is. En dan klinkt ook de muziek opeens een stuk minder onschuldig…

Dit zegt John er zelf van:

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=SDqJjRoXBMI&w=350&h=197]

2. Holy Ghost! – Holy Ghost

De New Yorkse neven van New Order brachten vorig jaar al een paar leuke singles uit. Dit jaar laten ze er geen gras over groeien met een plaat die van voor tot achter aanzet tot dansen. De invloeden komen niet alleen uit de jaren 80, maar ook uit disco en funk. De samenwerking met Michael McDonald klinkt dan ook vanzelfsprekender dan hij er op papier uitziet. Een van de hoogtepunten van Primavera Sound 2011. Dat vonden ze zelf trouwens ook.

3. Toro Y Moi – Underneath The Pine

Underneath The Pine is niet de eerste plaat van Toro Y Moi, maar wel de meest toegankelijke. De heer Bundick combineert inventieve melodieën met funk en disco. Dat klinkt saai, maar zet mij telkens aan tot een klein dansje (niet in de slaapkamer, gewoon in de woonkamer). Zou een perfecte double bill zijn met Twin Shadow. Kan iemand daar in 2012 even voor zorgen?

4. Jonathan Wilson – Gentle Spirit

Een plaat die nogal wat tegenstellingen verenigt. De nummers klinken alsof het 1972 is in Laurel Canyon. Tegelijkertijd is “Can We Really Party Today” het mooiste crisisliedje van dit jaar. “Valley Of The Silver Moon” is je reinste psychedelica die gevaarlijk dicht bij de Pink-Floydgrens komt. Maar Jonathan komt ermee weg. Tevens winnaar van de lelijkste-hoesprijs 2011.

5. Destroyer – Kaputt

Canadese indiepopveteraan maakt een plaat die je eerder naast The Nightfly van Donald Fagen en Avalon van Roxy Music zet dan naast het werk van The New Pornographers. Goed geproduceerd (wat vroeger “gelikt” heette) en hoorbaar met plezier gemaakt. Eindelijk een plaat ook waar de saxofoon eens niet op misstaat.

6. Cut Copy – Zonoscope

De Cut Copys kunnen niet veel verkeerd doen. Ze stonden dan ook al in mijn halfjaarslijstje. Het plaatje is lekker gevarieerd. Leuk detail: op de hoes staat prominent een foto van de auto waar mijn vader (en ik) begin jaren 80 trotst in rondreden (de legendarische Renault 30 TX). Die auto werd trouwens ontworpen in 1977, het jaar dat I Feel Love uitkwam. En daarmee is de cirkel rond.

7. Veronica Falls – Veronica Falls

Twaalf liedjes die je na een keer horen mee kan zingen. Verder zit de aantrekkingskracht in de combinatie van zomerse popmelodieën met duistere teksten. Maar altijd met de tong in de wang. Liedjes waar ook je vriendinnetje graag op danst! 14 januari in De Helling…

8. Wilco – The Whole Love

Gelukkig weer een avontuurlijke plaat van Wilco. Weg is de “dadrock” van Sky Blue Sky en Wilco (The Album). Opener “Art Of Almost” klinkt zelfs een beetje als Radiohead, maar dan zonder die nare zanger. “I Might” is een lekker popdeuntje dat over bloedpissen gaat en “One Sunday Morning” is een twaalf minuten lange herhaling van hetzelfde thema zonder dat het een seconde verveelt. En dan staan er dus nog acht nummers meer op. Wilco bevestigt zijn reputatie als beste rockband van dit millennium.

9. Washed Out – Within And Without

Slaapkamerplaatje, zou eigenlijk gewoon “The Old In And Out” moeten heten. Niet echt vernieuwend of baanbekend, maar wel mijn favoriete zomerplaatje van 2011. Deed het goed in de camper in Spanje, maar ook thuis op zwoele zomeravonden (die we dan weer niet echt veel gehad hebben). Ben benieuwd hoe het live klinkt, maar houd mijn hart vast.

10. Pete & The Pirates – One Thousand Pictures

Pete & The Pirates zijn een soort Hot Chip met gitaren. Nerds – maar aardige nerds. Niet te veel pretenties, niet teveel bravoure, maar ondertussen een plaat maken die bij elke keer luisteren dieper onder de huid gaat zitten. Iedere keer draaien levert een nieuw favoriete nummer op. Ook live goed voor een feestje, maar doe a.u.b. iets aan die naam.