Armand en Harrie Merry: twee keer marginaal in Db’s
Vroeger op school met biologie leerde ik al vlot onderscheid te maken tussen de rooie poedel en het doodshoofdaapje. Maar afgelopen zaterdag beklom er zowaar een kruising van die twee het podium: ARMAND! Toch wel een hele gewaarwording hoor, om Armand eens live mee te maken.
En je moet je voorstellen: diezelfde zaterdag bereikte ons het nieuws dat respectievelijk Cees Veerman (The Cats), Gary Burger (The Monks) en Reggy Tielman (Tielman Brothers) het aardse met het hemelse verwisseld hadden. Je kan dus je wel zeggen dat een een lichte paniekaanval mij aan het bekroop. ‘Nu of nooit’ werd plots mijn motto, die Armand heeft tenslotte ook niet het eeuwige leven. Misschien was dit wel de laatste kans om deze levende -inmiddels bijna 68-jarige- legende live te aanschouwen, zo voelde dat.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=x8RIdo10eC8]
7 jaar geleden alweer
Maar voordat Armand het dB’s-podium besteeg kregen we eerst HARRY MERRY voor onze kiezen, de Rotterdamse rampmatroos die internationaal zo lekker aan de weg timmert. Er ging op technisch gebied meer fout dan goed, waardoor het gaandeweg meer een performance werd dan een optreden. Terwijl hij in plat Rotterdamse met zijn uiterste hip geklede 🙂 technicus de nog resterende technische mogelijkheden aan het bediscussiëren was, gooide hij er uit arren moede maar wat moppen tegenaan. Moppen die totaal niet overkwamen. Ik zelve snapte de meeste ook niet, maar ja, wie tapt er dan ook moppen in steenkolenengels? Toch, dit vond ik wel een goeie: “Een man loopt op de Wallen. Hij klopt aan bij de kamer van zo’n proostietuee en vraagt: hoeveel kost het? Zij zegt: 50 euro. Hij zegt: Zozo, 50 euro maar?..en dat met dubbel glas!” 🙂 🙂 🙂
Zeg het met bloemen
Over de verschijning Armand hoef ik je niks te vertellen. Ik dacht altijd dat hij een pruik draagt maar volgens hemzelf verft hij zijn haar slechts. Daar bleek gisteren ook een steeds terugkerend en vervaarlijk rokershoestje bij te horen, alsmede de wetenschap dat we ons over zijn viriliteit nog geen zorgen hoeven te maken. Het regende althans van de referenties aan chicks, stoten en stukken, ja hij gaf ons graag de indruk dat het in de stonde van de familie Van Loenhout nog een komen en gaan is van hitsig vrouwenvolk.
Nu ja, het zij hem gegund. Welbeschouwd is het een grof schandaal dat deze man niet gewoon uitverkochte schouwburgen trekt. De juiste helden vereren, daar heeft het ons in NL altijd een beetje aan ontbroken. Volle Arena’s voor De Toppers, het hele land op zijn kop voor een songfestivalliedje van Anouk of Ilse deLange, een uitverkochte clubtoer voor Darryll Ann, en Armand moet het doen met 50 man. Niet dat hij een heldenstatus opzoekt, welnee. Een marginaal figuur zal hij altijd wel blijven, de ongekroonde koning van het buurthuizencircuit is hij al een eeuwigheid, daartoe veroordeeld totdat hij zijn laatste rookwolk uithoest.
Steek er nog eentje op Armand!
In Db’s hingen jong en oud aan zijn lippen, daar sprak respect uit.. live is hij dan ook uiterst genietbaar, wellicht ook omdat zijn teksten nog zo lekker venijnig overkomen. Het komt zodoende gewoonweg niet in je op zijn liedjes gedateerd te vinden.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=83T4eAyT0CQ]
47 jaar geleden alweer…
Zaterdag ging het fenomeen ook nog even op de Blokhuis-toer door ‘t is Moeilijk Bescheiden te Blijven’ van Peter Blanker (1981) in herinnering te roepen. Armand vertelde erbij dat dat nummer oorspronkelijk geschreven is door de heer Mac Davis (toen onder de titel ‘It’s Hard to Stay Humble’). Dezelfde Davis die ook ‘In The Ghetto’ geschreven heeft! En vervolgens ging Armand dus vrolijk ‘In The Ghetto’ inzetten. Interessante materie, weten we dat ook weer!
Stilletjes hadden we vooraf natuurlijk gehoopt dat Harry en Armand op enig moment SAMEN een liedje zouden doen, maar dat zat er niet in. Armand legde zelf uit waarom. Ondanks het feit dat ze elkaar 20 jaar geleden voor het eerste leerden kennen (nota bene op de Vismarkt in Utrecht!), speelden ze nog nooit samen. MAAR, zei Armand, als we volgend jaar terugkomen in Db’s, dan gaan we ’s middags wat eerder arriveren en dan is er tijd zat om samen effe een nummer in te studeren. Okay, that’s a promise Armand!
Comments
Related Posts
Widowspeak als medicijn tegen de somberte →
Cassels in dB’s: Britse belhamels met brains →
Dekselse Denen doen in doldwaze deuntjes →
One Response to Armand en Harrie Merry: twee keer marginaal in Db’s