Voormalige punk- en garagerockers zetten de toon bij Le Guess Who
Ongetwijfeld de interessantste periode in het bestaan van menig punk- of garageband is het moment van uiteengaan. Want als alle boosheid er eenmaal is uitgeramd dan blijven er voor de personen in kwestie in principe precies twee opties over. Ofwel hij/zij voelt zich uitgeraasd en houdt het verder voor gezien, ofwel hij/zij ontdekt zijn/haar creatieve ik en besluit daar een artistiek vervolg aan te geven. Verbluffend vaak eindigt dat laatste in vernieuwende en/of smaakvolle popmuziek. Het wemelt er dan ook van de types met een punk- of garageverleden. Ook op LGW zijn dit jaar opvallend veel gasten uit die categorie te bewonderen. Het credo ‘de vrijheid pakken’ wordt door hen in al zijn facetten gevierd. Dus kom op, vier het mee, hierbij een kleine greep, laten we ze even langslopen:
DRINKS
Om maar met de openingsact te beginnen, DRINKS die herinneren we ons nog goed van dat geweldige LGW-optreden in De Helling, twee jaar geleden. Drinks, dat is Cate le Bon en Tim Presley. Vanuit LA hebben ze inmiddels een serie zeer bijzondere plaatjes uitgebracht. Ik zeg: vanwege die kern van een uit Wales afkomstige, klassiek geschoolde multi-instrumentaliste en een oer-Amerikaanse rocker zou je Drinks de moderne pendant van de Velvet Underground kunnen noemen. Ja, want een rocker pur sang is Tim Presley, niet alleen kennen we hem van de heavy artrock-unit White Fence (in die hoedanigheid maakte hij onlangs wederom een LP samen met Ty Segall) maar daaraan voorafgaand zat Tim in hardcore punkbands als Model American en The Nerve Agents. En niet te geloven, ooit maakte hij deel uit van the mighty Fall!
Over Drinks gesproken, proeft allen LGW-IPA-prut, is prima te pruimen!
Overigens, we constateren dat er een stevig lijntje loopt tussen LGW en Tim en Cate. Een paar maanden terug namelijk kwam de nieuwe Drinks LP ‘Hippo Lite’ uit en op de binnenhoes ervan wordt LGW’s Bob van Heur van harte bedankt, wat heeft dat te betekenen? Hoe dan ook, ‘Hippo Lite’ is een bijzondere plaat. Tim & Cate trokken zich ter voorbereiding terug in een piepklein Zuid-Frans dorpje (genaamd Saint Hyppolite du Fort), verstopten daar allereerst elkaars smartphones en sloegen vervolgens lekker ongedwongen aan het recorden. Resultaat is een heuse ‘field recording: ‘ terwijl je de nachtelijke zomerkikkers hoort kwaken reageert het tweetal daar spontaan op met tamelijk bizarre freaky-folk probeersels.
Drinks – donderdag- pandora – 19.10
JESSICA PRATT
We blijven nog even bij Tim Presley want we zouden bijna vergeten dat hij in het dagelijks leven ook nog eens platenbaas is. Yep, het label Birth Records is zijn ding en daarop verscheen in 2012 het debuutalbum van JESSICA PRATT. Deze Jessica, een typisch poëtisch ingesteld tokkelgitaarmeisje, werd door haar moeder opgevoed en dat mens draaide thuis almaar de Gun Club, de ultieme brainwash natuurlijk. Niet dat Jessica dientengevolge nu de cowpunk aanhangt, integendeel, we zouden het eerder als engelachtige, sprookjesachtige, Nick Drakerige ‘astral folk’ willen omschrijven. Mistigheid is bij haar troef, niet voor niets staat ze in de Janskerk! Kerkbezoekers dienen zich te bedenken dat Jessica deel uitmaakt uit van een waar diaspora aan San Francisco-artiesten die hun peperduur geworden thuisstad verruild hebben voor LA. Aldaar verkeert zij nog immer in het gezelschap van haar oude vrinden, dus van Tim, Ty en Oh Sees. Op Drag City Records is ze tevens labelgenoot van Ty en Tim en ook staat ze geregeld in het voorprogramma van Ty.
Jessica Pratt – vrijdag -janskerk – 20.35
Rara op wie doelen we hier? Op Jessica Pratt of op Vashti Bunyan die na haar speelt ?
TERRIE EX
Hey The Ex!, wie kent ze niet? De band die helemaal in het begin van hun loopbaan (en die gaat terug tot in de jaren ‘70 van de vorige eeuw) te boek stond als ‘Utreg Punx’ omdat de helft ervan er op de School van Journalistiek zat. Uit die begintijd resteert alleen nog TERRIE EX, de tomeloze gitarist van het roemruchte impro-ensemble. Op het podium is hij is uit duizenden herkenbaar: altijd weer die vormeloze flodderbroek die zijn enkels onbedekt laat, afgetopt met een verschoten, al tientallen jaren hetzelfde, ooit donkerblauw polotruitje. Inderdaad, het ultieme (anti-)fashion statement, slechts vergelijkbaar met Madonna’s iconische konische puntbeha. Alleen daarom al het petje af voor deze man! Vanwege zijn aanstaande 40-jarige artiestenjubileum zou iemand hem eigenlijk een gouden horloge cadeau moeten doen. Ligt hier niet een taak voor LGW weggelegd? Op LGW speelt Terrie dit keer voor de gelegenheid samen met Kaja Drakser, een Nederlands Sloveense pianiste.
Terrrie Ex – donderdag – hertz – 22.00
Ex-snotneuzen anno 1979 V. l.n.r. Geurt, Basz, Terrie Ex , GW Sok
KING CHAMPION SOUNDS
We zagen nog even door over The Ex want jarenlang zong Jos (echte krakers hebben geen achternaam) bij hen, altijd onder het alias G.W. Sok, wat (geintje natuurlijk) staat voor geitenwollen sok. Een jaar of tien terug stapte hij eruit en daarbij hing hij niet, zoals algemeen de verwachting was, zijn microphoon aan de wilgen maar vervolgde hij zijn carrière met KING CHAMPION SOUNDS. Zodoende is Nederland dus nog niet af van deze muzikale oproerkraaier, ook al is die band in eerste instantie het breinkind van Ajay Saggar, de vroegere geluidsman van oa Dinosaur jr. King Champion Sounds bracht vorig jaar via Excelsior een 80 minuten durend sonisch epos uit en die werd her en der de lucht ingeschreven vanwege het hoge gehalte aan radicale improjazzkrautpunkpsych, snap je wel? Op de dag dat ze op LGW staan komt ook hun nieuwe langspeler “For a Lark ’ uit, wederom compromisloos en wederom op Excelsior. Die release vormt tevens het startsein voor een Eurotour. Gasten op dit nieuwe album zijn o.a. Steve Gunn en Imaad Wasif (van de Yeah Yeah Yeahs).
King Champion Sounds – vrijdag – ekko – 21.30
King Champion Sounds afgelopen zaterdag op een Utrechts privéfeestje in de Moira. Maar liefst acht man stond er op het podium, waaronder drie blazers. Jij moet raden wie van dit octet GW Sok is.
MICHAEL RAULT
Een ware K-zaag favo is de Canadees Michael Rault. De vorige keer dat hij op LGW stond misten we hem echter omdat we vonden dat er elders iets belangrijkers stond te spelen. Hopelijk wil hij ons deze verschrikkelijke zonde vergeven! Michael Rault maakt zeer smaakvolle, uitgebalanceerde softrock dat beurtelings aan George Harrison, Big Star, 10CC en Zuider Zee doet denken. Oftewel mooie, melodieuze, meerstemmige, transparante gitaarpop. Een nerveus piepende Blokhuis-alert is hier niet nodig, want ook al klinkt de inwoner van Toronto best wel sixties, een gezond garageverleden behoedt hem ervoor dat het al te truttig of nostalgisch wordt.
Michael Rault – donderdag – ekko – 22.45
ESCAPE-ISM
Onder de naam Escape-Ism gaat de heer Ian Svenonius schuil. Behalve dat je Ian kunt kennen van zijn eerdere rockbands Chain & The Gang, The Make-Up en Nation of Ullyses, is hij thans vooral bekend als dwarsliggende, marxistische geïndoctrineerde anti-rock ‘n roll theoreticus. Hij schrift vaak en veel. Zijn boek ‘Supernatural Strategies for Making a Rock ‘n’ Roll Group’ is een poepfrisse tegenhanger van al die duizenden zelf geobsedeerde kutboeken die er gewoonlijk over popmuziek verschijnen. Die kritiek van binnenuit wordt hem niet overal in dank afgenomen, her en der verketteren popjongens hem als zijnde een ontzettende lul! En nu? Nadat hij het rock n roll-leven aanvankelijk ten volle ondergaan heeft is Ian Svenonius nu in de tegenaanval gegaan met zijn anti rock ‘n’ rollproject Escape-Ism. Vol spaarzame synths, ritmeboxen, pielgitaartjes en pamflettistische teksten om over na te denken, waarbij hij niet nalaat zichzelf in strak gesneden glittercolbertjes te steken. Stiekem levert dat alles weer uiterst genietbare muziek op, ironie noemt men zoiets ook wel. Op de plaat (door Merge Records gemarket als ‘The culmination of a lifetime of action on the front line of rock n roll’) doen ook Cole en Zumi van Black Lips mee, al hoeven we hen niet op het podium te verwachten. Verwacht wel een gepassioneerd artiest, type verstrooide professor die toevallig in de rock-biz is beland. Noemenswaardig is voorts nog het feit dat Ian al langere tijd nauw samenwerkt met de Amsterdamse graphic design studio Experimental Jetset. De hoezen van zijn recente platen zin door hen fraai grafisch vormgegeven, zoals ook zijn laatste:
Escape-ism – vrijdag – LE:EN – 23.00
LYDIA LUNCH’S BIG SEXY NOISE
Punk! Porn! Feminism! Bezoekers die met goeie verhalen thuis willen komen moet zeker Lydia Lunch gaan uitchecken. De ultieme rockbitch behoeft wat ons betreft geen nadere introductie. Utrechters-met-gevoel-voor-historie hebben haar recent nog tweemaal in dB”s mogen meemaken onder de noemer Retrovirus. Zij zagen de grofgebekte Moeder Gans der punknoise een geheel eigen interpretatie van confronterende muziek hanteren. Bij de thans 60-jarige moeten we zoiets letterlijk nemen, ze laat daarbij niet na haar mede-bandleden én haar publiek af en toe stevig af te snauwen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over haar stemgeluid want na dik 40 aar ‘on the edge’ geleefd te hebben klinkt ze volgens het onvolprezen darthfaber.blog ‘als een schorre kerkuil’ en dat moet je vooral als compliment zien. Ook moet je je bedenken dat ze al van start ging in de no wave tijd met Teenage Jesus and the Jerks (dat waren nog eens bandnamen in die tijd!). Maar het zwaartepunt van haar glorietijd ligt toch in de gitzwarte jaren 80, ze maakte toen platen samen met een dozijn verschillende lotgenoten, waarvan ome Nick Cave wel de bekendste is. En wie niet gelooft dat La Lunch ook als pornoactrice goed uit de voeten kon moet de dvd ‘The Hardcore Collection, the films of Richard Kern’ er maar eens bij pakken. Impressive!
Lydia Lunch – donderdag – cloud nine – 21.00
Bootleg van La Lunch en Le Cave, live in Groningen 1982
PADDY STEER
Dusdanig bekneld in het rockbandjes-format zat de Brit PADDY STEER dat hij voor de verandering eens heerlijk van het padje af gegaan is. Ja want tot zijn 45e levensjaar tolde hij rond in die carrousel genaamd de underground scene van Manchester. Daar beet hij zich vast in zijn postpunkband Biting Tongues (die ooit een plaat op Factory Records uitbrachten). Maar nu heeft hij – overduidelijk geïnspireerd door Sun Ra, King Louie en Arthur Brown- een one man band opgericht. Wie ven voorbij gaat aan het feit dat hij nogal bizar gekleed gaat hoort vooral genietbare liedjes.
Paddy Steer – vrijdag – cloud nine – 23.30 </em
CINDY LEE
‘Shaved her legs and then he was a she, ’ zo simpel kan het zijn in het leven volgens Lou Reed, en dat lijkt ook van toepassing op Cindy Lee. Cindy Lee is het alter ego van de persoon die van het bekende indie bandje Women nog de zanger /gitarist was en toen nog gewoon Patrick Flegel heette. Maar nu zijn de benen dus geschoren, gepeperd met het suikerzoete venijn van een valse nicht werpt hij/zij zich thans op de 60s girlgroup sound. Dit kan in Ekko nog een broeierige nachtelijke belevenis van jewelste worden, benieuwd naar!
Cindy Lee – zaterdag – ekko – 02.15
VIVE LA VOID
Over Moon Duo, het zijproject van Ripley Johnson van Wooden Sjips hoef ik je niks te vertellen. Begin dit jaar kwam er van hen nog een puike 12 inch uit met gave spacerockcovers van Alan Vega en The Stooges. Maar ja, een zijproject is nou eenmaal een zijproject en als het hoofdproject alle aandacht opeist dan zit de andere helft van dat duo effe werkloos thuis. Whatever the fuck, moet Sanae Yamada gedacht hebben. Als Vive la Void laat ze zien goed op eigen beentjes te kunnen staan. Meditatieve ‘synth-based dreamscapes’ is wat we krijgen, dus nu eens zonder de grauwe fuzz en de grijze baard.
Vive la Void – zaterdag – ekko – 21.45
SASAMI
Een onderschatte, typisch decadente LA glamband is Cherry Glazerr. We zagen hen tweemaal eerder overtuigen op een Nederlands podium, waaronder ook in TiVre. Vorig jaar implodeerde de band, het schijnt dat de frontvrouwe ervan nu pogingen onderneemt om de scherven te lijmen. Maar voor toetseniste Sasami Ashworth was het uiteengaan juist het moment om nieuwe muzikale paden in te slaan. Ze deed voordien al film- en reclamedingetjes en nu heeft ze ook nog allerlei toetsenspeelgoed aangeschaft! ‘Dream pop’ is de term en de ‘synth queen’ is haar zelfverkozen alias. In Ekko mag ze laten zien wat ze waard is. Ze zal dan ongetwijfeld veel werk van haar nog uit te komen album spelen, ook al klinken de teksten daarvan behoorlijk verneukeratief. Sasami verzekert ons namelijk dat deze zullen gaan over “everyone I fucked and who fucked me last year.” Hm….
Sasami – donderdag – ekko – 21.15
JOE CARDAMONE
Ook een interessant figuur is JOE CARDAMONE. Ook hij heeft een heavy rock verleden met de band The Icarus Line, maar liefst 17 jaar was hij daarvan de zanger en ‘frontman’. Het bandleven kent hij dus als zijn kontzak, inclusief alle dagelijkse ellende die daar bij komt kijken zoals opstappende bandleden, stervende bandleden en muitende bandleden. Totdat dus de onvermijdelijke omslag kwam en Joe het roer radicaal omgooide. Joe begon voor zichzelf, dus in feite werd Joe ondernemer. Sindsdien timmert Joe aan de weg met de stem van een stadse desperado en met een soundkaalheid die geschraagd wordt door industriële beats en kouwe synths.
Joe Cardamone – vrijdag – LE:EN – 21.30
TIM KOH
Het wordt eentonig, ongeveer hetzelfde verhaal kunnen we ophangen over TIM KOH. Ook hij komt ook uit LA, ook hij gaat nu solo, ook hij zat in een succesvolle rockband, Ariel Pink’s Haunted Graffitti (en Prince Rama, en Gang Gang Dance) om precies te zijn. Nee okay, dat waren niet zozeer punkbands maar wel behoorlijk ‘leftfield.’ Tegenwoordig woont Tim in Amsterdam dus wie weet komt hij gewoon op de fiets voorrijden.
Tim Koh – vrijdag – kikker kleine zaal – 22.15
ACIENT SHAPES
Countryboy DANIEL ROMANO is ook een ouwe bekende. Hij zal er achter gekomen zijn dat optreden met cowboyhoed en puntlaarzen louter een bejaardenpubliek op de been brengt, dus gooit hij het nu over een geheel andere boeg. Met zijn nieuwe project ANCIENT SHAPES zoekt hij het in de punkrock sferen, en zoiets roept onwillekeurig associaties op met vergeten 80s ‘cowpunk’ helden als Jason & the Scorchers en Tex and the Horseheads. Maar schijn bedriegt, Ancient Shapes maakt juist frisse en aanstekelijke up-tempo punk dat geenszins country-roots toelaat. Je moet het zo zien: ook al groeide hij op met types als Merle Haggard, als adolocscent zat Daniel tot in zijn nekharen in de hardcore punkscene van Ontario, Canada. Zwaar onder de indruk van bands als Minor Threat begon hij samen met zijn drummende broer Ian Romano de band Attack in Black en die maakte een stel platen die over het algemeen ook nog eens enthousiast onthaald werden. Vervolgens evalueerde hij langzaam richting country en nu dus weer vice versa richting punk. Ondanks zijn nog jonge leeftijd kun je dus wel stellen dat zijn life cycle al gaaf en rond is
Ancient Shapes- zondag – db’s – 17.45 </em
Ouwe kiek van Attack in Black met tweede van rechts Daniel Romano. Zijn broer zit ernaast en die doet nu ook weer mee.
Okay genoeg voor vandaag, maar ik ben nog lang niet uitgeluld. Wordt vervolgd!
