Wat niemand in Nederland durft te zeggen (maar ik wel!)

Hoewel je dit van sommige mensen niet mag zeggen, ga ik het toch doen. Ik trek de stoute schoenen aan, hijs het stormzeil en keer de jeneverfles om. Ik vertik het om weg te kijken en ga hier even maximaal gebruik maken van mijn vrijheid van meningsuiting, ongeacht welke tenen, harten, oortjes of andere lichaamsdelen ik eventueel beschadig.
Het volgende is namelijk aan de hand: de Nederlandse media verzwijgen stelselmatig dat er bij onze zuiderburen al geruime tijd een groot artiest rondloopt. Een al wat oudere man met een mooie bos lang grijs haar die de dingen bij naam durft te noemen, daarbij en passant menig gevoelige snaar bespelend. Zijn naam: Guido Belcanto.

Daar had je al wel eens van gehoord? Misschien ken je zelfs wel zijn prachtige hit Op de pechtstrook van het leven (of ken je op zijn minst die prachtige titel die een ereplaats verdient in de Nederlandse literatuur). Aan de Nederlandse geschreven media heeft dat in ieder geval niet gelegen. Waar Belcanto in Vlaanderen een grote seigneur is, is hij in Nederland nog steeds vrijwel onbekend. Het bewijs? Uit een eigen onderzoekje in de krantendatabank LexisNexis blijkt dat geen enkele Nederlandse krant of tijdschrift (en ze staan er vrijwel allemaal in) in 2015 zelfs maar melding heeft gemaakt van de nieuwste cd van Guido Belcanto, genaamd Cavalier Seul. Geen enkele! Ook bij vorige CD’s moest de Vlaamse koning van het levenslied het niet hebben van de Nederlandse journalisten. Alleen nadat Lucky Fonz ooit opbiechtte dat hij alles had gejat van Guido, kwam er enige voorzichtige aandacht.

We hebben het hier over een zanger met een stem en timbre als Johnny Cash, met de teksten van een Elsschot en de oprechte pathos van een Brel. En dan heeft hij in de Libido’s een meer dan knappe begeleidingsband.
Ik durf hier gewoon te zeggen, ongeacht de consequenties, dat zijn album Een man als ik uit 2011 veruit het beste Nederlandstalige album van de laatste 25 jaar is.
Let wel: dit is geen ironisch soort smartlappenliefde.
Maar die dingen mag je blijkbaar niet zeggen in Nederland, waar we met zijn allen denken dat Willy Wartaal het hoogst haalbare is als het om zingen in de moerstaal gaat. Welke krachten zijn er toch aan het werk om ons de grootste zanger van de Lage Landen te onthouden? Is het dat Belcanto dat durft te zingen dat wat niet gezongen mag worden, dat hij dingen aanroert die taboe zijn? Ik denk aan zijn liedje over de post-coïtale blues, ‘over plastic rozen die niet verwelken’, over ‘ handen die vlammetjes toveren op mijn vel’ . over oude helden op het zeildoek van de botsauto’s (Willy Tura en Fats Domino).
Wat is dit voor een censuur? Waarom treedt Guido Belcanto niet iedere jaar meer malen op in Nederland? Wel in Hasselt, Brugge, Brecht, Dendermonde enzovoorts, maar niet in Utrecht, Eindhoven of Breda voor mijn part. Ik zie in ieder geval geen enkel optreden gepland staan in Nederland. Weg met die (waarschijnlijk linkse) betutteling? Ook wij Nederlanders hebben recht op Guido Belcanto!

Als bewijs hier geen liedje maar de tekst van ‘Een SMS of 3’

Elke dag stuur jij mij een sms of drie
alleen maar om te zeggen hoe graag dat je me ziet
al die berichten aan mij geadresseerd
die komen allemaal op hetzelfde neer

in jouw SMSen steekt geen afwisseling
drie keer per dag zeg jij hetzelfde ding
het is voorspelbaar en het laat me koud
als ik weer te lezen krijg hoe veel je van me houdt

het is zo vervelend, het is afgezaagd
heb jij u dan nog eens afgevraagd
wat liefde waard is, in een SMS verwoord
want uit uw eigen mond, heb ik het nog nooit gehoord

jij schrijft mij zo dikwijls dat je van me houdt
dat ik zou kunnen denken dat jij me niet vertrouwt
zit je misschien met de daver op het lijf
dat ik jou zal verlaten, dat ik niet bij je blijf

of hebben jouw berichten misschien een ander doel
wil je me misleiden met een vals gevoel
hoe meer jij d’er stuurt, hoe vaker ik denk dat
jij iets te verbergen hebt en ik wil weten wat

dat jij elke dag zoveel liefs naar me zendt
is dat om te verbergen dat je met een ander bent
liegen dat is lastig, recht in mijn gezicht
maar het is zo eenvoudig in een SMS bericht

elke dag stuur jij mij een sms of drie
alleen maar om te zeggen hoe graag dat je me ziet
Maar wat is liefde waard, in een SMS verwoord
want uit uw eigen mond, heb ik het nog nooit gehoord

elke dag stuur jij mij een sms of drie