Wax Witches: de moderne tijd in het ACU
Het zijn de moderne rock ‘n’ roll gypsies. Rondreizen in Amerika doen ze per Greyhound en in Europa per trein. Als ze dan ergens optreden – zoals gisterenavond in ACU Utrecht- dan gaat er een plugje in de I-phone en bam! daar heb je in volle glorie de knallende drum-track. Gitaren inpluggen en spelen maar! Na afloop worden er wat cassettes verkocht zodat er na het surfcouchen/couchsurfen nog wat poen is voor een simpel ontbijtje.
WAX WITCHES heet de band die in ACU op het podium staat. Nou ja band… eigenlijk is het een eenmansproject van de Australiër Alex Wall. Hij liep een beetje op tegen de beperkingen van het spelen in zijn bandje Bleeding Knees en besloot voor zichzelf wat dingetjes te gaan doen. Inmiddels heeft hij al twee LP’s op zijn naam, allebei uit op Burger Records.
Wax Wiches, met rechts Alex Wall
Om het live een beetje goed tot zijn recht te laten komen heeft hij een extra gitarist meegenomen, dus dat is wat er op het podium staat: twee zanger/gitaristen ondersteund door een I-phone-drummachine. De twee vullen elkaar prachtig aan: terwijl Max excelleert met messcherpe buzzsaw-licks, gooit zijn maat daar geinige, poppy riedels overheen. Samen zingen ze de sterretjes van de spreekwoordelijke hemel. Alleen jammer dat er zo weinig publiek is, hooguit een loser of 20… Vanavond speulen ze in de VERA-bar dus dan kunnen ze op wat meer respons rekenen, vermoed ik.
Wat is het leven toch mooi op Coney Island…
Voorprogramma ook nog meegepikt, NANCY ACID uit Amsterdam/Aruba. Is ook een duo, in dit geval een drummer + gitarist/ zanger, met aan- en afkondigingen in het Engels. Lekker nonchalant en ultra-relaxed staan ze daar zichzelf te zijn, hun twee skateboardplankjes keurig in het gelid tegen het podium aan geparkeerd. Typische bluezy garazie-rock zou ik zeggen, de drummer trekt het geheel met zijn crea-spel wat naar een hoger plan… nix mis mee maar ook niets opzienbarends aan & wel leuk voor een kwartiertje ofzo. Gezien de publiciteit en hun spots op diverse festivalletjes had ik hier wel wat meer van verwacht. Er mag wel wat meer peper, flair, agressie en dadendrang in de gebruinde kontjes van deze gasten. “In het land der blinden…?”
Comments
Related Posts
Energie met vraagtekens bij Beige Banquet →
Weet Mandy, Indiana de hooggespannen verwachtingen wel waar te maken? →
‘Alternatieve indie’-avond in TiVre is voor 66,6% goed →
