Bizarre foute persing van Cate le Bon-LP
Een tijdje terug ging ik hier op dit blogje roepen dat van die intrigerende LP ‘Crab Days’ van Cate le Bon, verschenen in april 2016, vooral Kant B erg goed is. Ik stelde me daarbij nogal mild op want eigenlijk hoorde ik een onbegrijpelijke en onverklaarbare stijlbreuk tussen de twee plaatkanten. Op Kant B horen we Cate zoals we haar graag horen: als de talentvolle, visionaire art-rock heldin. Op Kant A een compleet andere sound: een stuk gepolijster klinkende muziek en een gladdere productie waarbij onze Cate zowaar liedjes zingt. Ook de tracklisting is verwarrend: volgens de buiten- en binnenhoes staan er vijf nummers op Kant A maar op het vinyl zie ik toch echt zeven nummers ingegroefd staan. Afijn, wat een gezeik zeg, na een draaibeurtje of drie besloot ik om voortaan alleen Kant B nog maar te draaien.
Me aldus al half neergelegd bij een halve miskoop, werd ik pas achterdochtig toen ik korte tijd later de Spotify-versie van de plaat hoorde. Huh, hoe kan dat? Hele andere nummers op de eerste helft van die plaat! Maar ja, op Spotify staan wel vaker afwijkende (cd-)versies en bovendien had ik het veels te beredruk om me daar óók nog eens te verdiepen.
Nou ja, totdat de nieuwsgierigheid het begon te winnen te natuurlijk. Gelukkig is een beetje smartphone tegenwoordig gezegend met een Shazam-appje. En zo kwam ik erachter dat de hele A Kant van mijn LP-versie van Crab Days geen muziek van Cate le Bon bevat maar van 10.000 Maniacs! Van de 10.000 Manics plaat ‘Our Time in Eden’ is de gehele A-kant getelecatapulteerd terecht gekomen op mijn Cate le Bon-plaat! Snap jij het, snap ik het?
Vervolgens wat online wezen snuffelen natuurlijk: het blijkt om een Europese (mis)persing van Crab Days te gaan. Ergens vind ik een e-mail-adres van een platenlabel uit Wales (Turnstile Music) alwaar je een klacht kan droppen. Nou, een klacht heb ik niet echt want ik ben juist een sucker voor bijzondere plaatversies, en dit lijkt er eentje om in te lijsten! Al blijft het een zeer curieuze kwestie: die plaat van 10000 Maniacs kent een heel ander label (Elektra), land van oorsprong (USA), genre (soft rock) en verschijningsjaar (1992). Wel is er een 2016-reissue van deze plaat op Rhino Records, dus vermoedelijk ligt daar een link. Iemand die het weet?
Maar goed, toch dat label maar eens benaderd met een paar urgente vragen: Hoe heeft dit toch in godesnaam kunnen gebeuren? Perserijfoutje? Om hoeveel platen gaat het? Wat vind Cate er zelf van? Al snel kreeg ik een kort antwoordje terug: Hello, Yes manufacturing error. Bloody pain. Do you need a replacement sent to you with the correct version? If so please forward an address. Thanks
Links de foutieve versie met zeven liedjes op kant A, rechts de correcte versie met vijf liedjes op Kant A
Inhoudelijk werd ik dus niet veel wijzer van deze reactie. Maar ik kon dus wel mooi gratis een nieuw exemplaar krijgen! Nou, en vandaag kwam die per luchtpost binnen. Helaas zonder buitenhoes, dat wel. Zodoende heb ik nu dus twee verschillende vinyl-exemplaren van ‘Crab Days’, en die moet ik in één buitenhoes zien te proppen. Er zijn ergere straffen!
Ondertussen draait de wereld gewoon door en van Cate staat alweer een nieuwe plaat op stapel. ‘Rock Pool’ gaat het heten, een EP met vier ‘killed darlings’ van de Crab Days-sessies. Vanaf eind januari 2017 verkrijgbaar. Check hier een van de liedjes.
