Junkyard Festival: mag het ietsje meer zijn?
Zo zeg, gisteren een topavondje beleefd in WORM in good old Rotjeknor. Even voorstellen: YUNKYARD is de naam van het garage-rock n roll-punk-psych-festivalletje. Volgens mij voor de tweede keer plaatsvindend en ab-so-luut voor herhaling vatbaar. Het gebeurt mij niet zo gauw dat ik ergens errug enthousiast van word maar laat dit dan maar een uitzondering zijn. Vanaf het begin zit de sfeer er goed in, het is apedruk, zeer luidruchtig en bovendien loeigezellig! De Rotterdammers hebben kennelijk een tijdlang op een droogje gestaan want de geestdrift is opvallend groot. Persoonlijk was ik al een tijdje niet meer in Worm geweest (onwillekeurig moet ik even terugdenken aan de opening door Peter Hook) maar de tent heeft het nu goed voor elkaar: beneden aan de Witte de Withkant een uber-coole ‘Wunderbar.’ De videotheek is verdwenen en in plaats daarvan zijn er nu allerlei drinktafels bijgezet. Hm, ik merk al, ik kan het niet goed uitleggen maar (gratis tip:) als je in de buurt bent moet je zeker een keer gaan kijken daar!
Voor Yunkyard staan er twee podia ter beschikking (naast elkaar, gewoon met een gordijn ertussen) en in beide is het geluid prima puik. Beetje vreemd is dat het Amerikaanse kwartet JAMES AND THE ULTRASOUNDS de ondankbare taak toebedeeld hebben gekregen het boeltje strak om 20.30 uur te openen. Maar inhoudelijk is daar wel wat voor te zeggen eigenlijk. Ik bedoel, het is meer garagerock om naar te luisteren. Niks mis mee, vakkundig en met veel drive gespeeld. De boys zijn al een paar weken door Europa aan het touren en ‘ingespeeld’ is in dit geval een understatement. Frontman James Godwin speelde voorheen bij andere Memphis-helden als Jack Oblivian en John Paul Keith en dat is te horen ook. Stevig geworteld in traditionele rock dus, maar dan meer behept met een mentaliteit die vooral jonge honden toegedicht wordt en gespeeld met een paar bussen peper in de reedt. Een onvervalst, driestemmig gezongen country-nummer tussendoor werkt dan alleen maar verfrissend. En dat ene nummer halverwege, ik zou toch zweren dat….het klinkt erg geïnspireerd door Chuck Berry’s ‘Memphis,Tennessee’ ..Vermoedelijk gewoon de bedoeling (?) wetende wat een chauvinisten die lui uit Memphis nou eenmaal in de regel zijn.
James and the Ultrasounds
Een koud kwartiertje na James is het de beurt aan het basloze trio THE AFTERVEINS (Rotterdam in da house!). Landelijk timmeren deze gozers al flink aan de weg met optredens bij oa ITGWO en in het voorprogramma van Kasabian, vorig jaar nog in Tivoli. Waarschijnlijk zijn zij te kwalificeren als beau boys want er komen althans een hoop meiden op af. Het zijn niet per se uitgekiende songs met een kop een straat die ze brouwen maar roekeloos voortjakkeren is ook een kunst, en dat beheersen The Afterveins als geen ander. Ofwel: een vette, lang aangehouden groove, dat is wat het is. Las ik laatst niet ergens dat je dat als synoniem voor goeie seks kan beschouwen? Hmm…
Even een vraagje tussendoor, ben je inmiddels al naar de film ‘Belgica’ geweest? Nou, ikke wel! Over het verhaal zelf laat ik me niet uit maar de stuwende soundtrack van de vliegende De Waele broers en de seks, drugs en rock n roll-themathiek laten er geen twijfel over bestaan: ook op dit front zijn wij Hollanders inmiddels volledig voorbijgestreefd door onze zuiderburen. Voor mij een mooi vervolg dus als in WORM het Oostende duo THE GLüCKS het podium betreedt. Glucks is Pigor op gitaar en Izzy op potten en pannen. Hij speelt gitaar en gebruikt zijn rondtollende blonde haardos als wilde zweetafscheider. Zij is een potige tante, ja een spijker van een wijf durf ik wel te zeggen, eentje met fictief haar op haar tanden. Half psyched out mept ze flink om zich heen en doet ook nog de meeste vocals. Zes keer zo wild als de White Stripes! Maar wel op dezelfde leest geschoeid: gevaarlijk opgevoerde bluesrock, helemaal volgende milleniumproof.
Een stief kwartiertje daarna alweer staan (? J.C THOMAZ & THE MISSING SLIPPERS uit Rotterdam ?) te trappelen om de wei in te mogen. Ik dacht even met Engelsen van doen te hebben want er is meer aandacht aan kapsel en kleding, plus betere gitaren… Maar wellicht zit ik er weer eens naast, haha. Toch is dit wel de interessantste band van de avond. Songs zitten goed in elkaar met veel dynamiek enzo. En een zeker anarchisme is hen ook niet vreemd, wat weer een goede zaak is natuurlijk. Vandaar misschien mijn privé-associaties met de roemruchte Swell Maps. Ik zeg: in de gaten houden deze band, voor hetzelfde geld…
Boehoehoe…uit het archief: Hoekie opent WORM, najaar 2011
Oh man, en steeds als ik naar de plee ga hoor & zie ik de dj beneden er van die waanzinnige ouwe Engelse punkklassiekers doorheen jassen (No One, Borstal Breakout, Where Have All the Boot Boys Gone, New Rose, enzovoorts…). Er wordt stevig gedanst daar in the basement en uren na hun optreden zie ik die gasten van de Ultrasounds tegen de dj-booth geplakt staan, ze gaan compleet uit hun dakkie!
Maar ach, wat is het leven wreed. Daarna is het al snel kinderbedtijd en is het rennen geblazen richting station. Junkyard zou nog tot 05.00 uur doorgaan. Misschien dat het beste dan nog moet komen want optredens van Jack of Heart (FR), Johnny Throttle (UK) en The Jerry Hormone Ego Trip (NL) heb ik mooi moeten laten schieten. The horrror…
Comments
Related Posts
Nabihah Iqbal is van vele markten thuis →
Warhaus is op zijn best als hij gewoon doet →
In extase bij PVA →
