LCD Soundsystem: de Simon Vestdijk van de popmuziek?
Wat bepaalt de levenscyclus van een band? Hoe kan het dat sommige bands nooit onhip worden (denk: The Sonics), anderen maar drie jaar hip zijn (denk: Jesus Jones) en weer andere na een tijdje onhip gewoon weer hip zijn (denk: Happy Mondays)? Ik moest daar aan denken toen ik de recensie van LCD Soundsystem op Lowlands las.
Met die recensie zelf was niet zoveel bijzonders aan de hand. Hij was lovend. LCD Soundsystem was volgens de schrijver het beste dat er op het hele festival te zien was geweest. Alleen: de band trok een veel kleiner publiek dan waar de tent waar hij speelde op berekend was.
Interessant genoeg was dat niet de eerste keer dat ik dat las. Ook op Coachella speelde de band op een te groot podium voor een half paard en een mannenkop. Bij T In The Park was het van hetzelfde laken een pak, idem op Roskilde en op Pukkelpop kwam volgens Het Nieuwsblad zelfs geen kat opdagen. Er is, kortom, sprake van een patroon.
Maar hoe komt dat? Wij onderzoeken een aantal mogelijkheden.
1. Iedereen is LCD Soundsystem vergeten
Dat lijkt me niet de verklaring. De band definieerde in Losing My Edge het canon van de moderne popmuziek en maakte daar zelf ook al snel onderdeel van uit. Niet alleen door degelijke platen te maken en legendarische concerten te geven, maar ook door met het platenlabel DFA jarenlang de goede smaak van twintigers en dertigers voor te schrijven. Na een winterslaap van vijf jaar besloot de band dit jaar weer eens uitgebreid te toeren. Dat lijkt me te kort om vergeten te zijn. De voornaamste reden om weer bij elkaar te komen was dat er rekeningen betaald moesten worden, dat wel. Misschien is dat dan wél een verklaring.
2. Het publiek wantrouwt een band die om het geld weer bij elkaar komt
Deze kunnen we snel doorstrepen, hoor. De muziekgeschiedenis hangt aan elkaar van bands die alleen voor het geld weer bij elkaar kwamen. Zelfs als bandleden elkaar niet kunnen luchten of zien en een hekel hebben aan hun repertoire zorgt Mammon voor een reünie. The Stone Roses zijn daar een goed voorbeeld daarvan. En die band heeft nou niet echt te klagen over een tekort aan betalend publiek. Van Halen en The Eagles trouwens ook niet.
3. De band is niet “relevant” meer
Sommige schrijvers zijn jarenlang populair, maar worden (meestal na hun dood) ineens nauwelijks meer gelezen. Simon Vestdijk bijvoorbeeld: tot in de jaren tachtig van de vorige eeuw populair, maar nu bijna onvindbaar in boekenwinkels en bibliotheken. Hij is niet zozeer in ongenade gevallen, maar gewoon vergeten. Met bands gebeurt dat soms ook, alleen heet het dan dat ze niet meer “relevant” zijn. Hun lemma in de Oor’s popencyclopedie wordt bij iedere editie kleiner, het tabje met de band- of artiestennaam in de platenwinkel verdwijnt en op Spotify hebben ze minder dan 1.000 luisteraars per liedje. Zou dat ook met LCD Soundsystem gebeurd zijn? Dacht het niet. Een bezoekje aan iedere lokale indiedisco ter wereld leert dat het geen feestje geweest is als All My Friends niet gedraaid is. Platen van de band zijn nog volop te koop (ja, ook op 180-grams vinyl) en de vijf populairste liedjes op Spotify zijn samen meer dan 80 miljoen keer beluisterd. Deze verklaring kan ook de prullenbak in, waarmee er nog maar een overblijft.
4. LCD Soundsystem is een band voor muziekjournalisten en festivalorganisatoren
Naast het patroon van de lege festivalweides zijn er twee andere patronen: festivalorganisatoren roosteren LCD Soundsystem consequent als afsluiter in op een groot podium én de recensies zijn achteraf zonder uitzondering lovend. Boekers vertrouwen dus gewoon teveel op hun eigen smaak en schatten de aantrekkingskracht van de band te hoog in. Journalisten die alle platen van de band van buiten kennen verbazen zich dan weer over het gebrek aan bezoekers bij hun favoriete band. Het patroon houdt zichzelf daarmee dus nog in stand ook. Het wachten is op een festivalorganisator die LCD Soundsystem gewoon rond etenstijd boekt op dat podium waar niemand heen wil omdat je er zo ver voor moet lopen. Dat is de enige manier om de band en iedereen die ze een warm hart toedraagt uit deze gridlock from hell te bevrijden.
Wij sluiten af met een conclusie voor jou persoonlijk. Was je onlangs bij een optreden van LCD Soundsystem, maar schrijf je geen stukjes over muziek en organiseer je ook geen festivals? Ga dan onmiddellijk op zoek naar een andere baan of hobby. Je vergooit je leven!
Comments
Related Posts
Last Night At Club Vinex, Vol. 4 →
Oogst 2017 →
Ik ga op vakantie en neem mee #3 →
