Les extrêmes se touchent in DC
In een klein en gemeen stinkend platenzaakje in Friedrichshain viste ik gisteren Drop The Bomb van Trouble Funk uit de bakken. Nu is de go go van TF al jaren een van mijn guilty pleasures, dus deze moest mee. Vanavond zet ik hem op en wat doe je dan? Je gaat een beetje op zoek naar de herkomst van de plaat. Dat leverde allerlei leuke weetjes op die ik je niet wil onthouden.
Allereerst blijkt dat de band nog gewoon bestaat en zelfs toert. De toertjes gaan nooit ver buiten Washington. Go go is daar ontstaan en daarbuiten eigenlijk nooit echt groot geworden (hoewel de platen van TF wel op het New Yorkse Sugerhill Records verschenen). Een van de toetsenisten is inmiddels dood, maar ach, niemand is onvervangbaar.
De band is door de jaren heen flink gesampled. Snoop, Coldcut, BDP, M/A/R/R/S, Vanilla Ice, Public Enemy, George Michael en zelfs onze eigen Osdorp Posse konden allemaal met hun fikken niet van de plaatjes afblijven. Dimples D (wie?) heeft de grootste hit gehad met een TF-sample. Niet echt creatief, want ook toen was dat “pum-pum-pum-pump me up” al flink uitgekauwd. Toch is het best wel een leuk liedje. Je kent het vast nog wel.
Ook de Beastie Boys wisten TF te vinden voor inspiratie. Maar zonder te betalen. Een paar maanden geleden vond het management van de band het wel genoeg geweest en heeft de Beasties gesued. Dat bleek een dag voor het overlijden van MCA. Toen de Washington Post de zanger van TF vroeg of dat niet een beetje onkies was, bleek de band van niets te weten. Niet van de rechtzaak, maar ook niet van de dood van Adam. En dat terwijl de bands nog wel samen getoerd hebben. De excuses waren niet van de lucht, maar dat geld willen ze natuurlijk alsnog wel zien!
Het meest interessant dat ik te weten kwam naar aanleiding mijn aankoop was dat de muziekscene in Washington in de jaren tachtig zo tight was dat extremen gewoon het podium deelden. Zoals je weet is Washington niet alleen de bakermat van de go go, maar ook van de zgn. straight edge. De uitvinders daarvan waren Minor Threat en die traden dus gewoon samen met TF op.
Van een echte mix van publiek kwam het trouwens niet. De natuurlijke doelgroep van TF bleef thuis, maar in de 9.30 Club stonden 1500 witte kaalkoppen zich wel even lekker in het zweet te dansen op iets wat toch verdacht veel weg heeft van disco. En dan ook nog eens zonder drank of drugs. Zie je het voor je? Ga er maar aan staan. Zo zie je maar weer dat muziek waarlijk verbroedert, ofzo. Anderzijds, dit klink wel verdacht funky… o wacht:
Goed het is wel weer mooi geweest zo. Ik ga me plaatje nog eens omdraaien. Ome Willem stopt ermee: knip, knap, knee.
2 Responses to Les extrêmes se touchent in DC