Messer Chups: meer dan mooie beentjes

Het was een lekker avondje surf in dB’s gisteren. Vooraf de frisse zeewind van de Nijmeegse Biarritz Boys en als hoofdschotel de smakelijke sovietsurf van de legendarische Messer Chups. Reverb- en tremelopedalen draaiden overuren.

De Biarritz Boys vreesden voor anderhalf paard en een mannenkop te spelen, maar dan rekenden zij buiten de Utrechtse surfminnaar (m/v). Binnen de kortste keren werd het dringen voor het podium en begon de damp van het podium te slaan. Die Nijmeegse gasten hebben dan ook lekkere nummertjes. Ze spelen sinds 2001 hun zevenheuvelensurf en dat hoor je: retestrak (zelfs met een debuterende drummer) en met gevoel voor showmanschap. Instrumentale surf heeft het risico saai te worden, maar door geinige podiumposes en af en toe een sprong tussen het publiek hield de band de dynamiek erin. Er is een plaatje uit. En lekker hoor.

Hup Biarritz Boys, hup!

Na wat fijne deuntjes uit bijpassende genres door de leukste DJ die wij ooit van dichtbij hebben gezien (een soort vrouwelijke equivalent van Der Wolfshund), was het tijd voor de band waar wij voor gekomen waren: Messer Chups uit Sint Peterburg. Veel bezoekers waren louter afgekomen op de poster met de aankondiging van de band. Daarop is met een prikkelende foto prominent aandacht voor bassist en vocaliste Svetlana Nagaeva a.k.a. Zombierella. Met haar Bettie-Pagekapsel en benen tot onder haar oksels is ze de onbetwiste blikvanger van de band. Je zou stom zijn als je daar geen gebruik van maakt bij je PR.

Maar toen na een paar nummers de grootste opwinding over het voorkomen van deze dame wat was gezakt, werd duidelijk dat Messer Chups meer in zijn mars heeft dan alleen een lekker moppie op bas. Die gasten kunnen gewoon goed spelen! Bandleider Oleg Fomchenkov geselt zijn Jazzmaster alsof het een stoute schooljongen is en tovert er dikke vette inventieve surfriffs uit. Zo inventief dat onder zijn vingers zelfs sufgecoverde klassiekers als Popcorn, Peter Gunn en het James Bond Theme klinken alsof ze vorige week gecomponeerd zijn. Svetlana staat op haar beurt niet alleen mooi te wezen, maar kan gewoon echt goed met haar bas overweg. Een goed geïnformeerde bezoeker vertelde me trouwens dat het precies hetzelfde type instrument is als waar Rinus Gerritsen van The Golden Earring bij zweert. Wie weet dat nou? Echt een nerd die gast.

DJ Zombierella op de wielen van staal

Ook Messer Chups had iets bedacht om het risico van saaiheid af te wenden. Af en toe zingzegde Svetlana voor de afwisseling wat door de muziek heen (waarbij ze precies klonk als Lene Lovich). Bovendien vertoonde de band gedurende het hele concert diverse hoogtepunten uit Italiaanse B-horrorfilms en uit het werk van Russ Meyer. Veel nepbloed, crucifixen en blote tieten, dus.

Enig minpuntje van de show was de poepsaaie, ellenlange drumsolo die drummer Boris meende te moeten geven. Wellicht hebben ze in Rusland de memo gemist, maar dat kan dus echt niet meer- óók niet ironisch.

Messer Chups hebben net hun vijftiende plaat uit. Hij heet Spooky Hook (geen verwijzing naar een zekere bassist), maar van echte koersverandering is gelukkig geen sprake. Hij klinkt gewoon net zo lekker als die andere veertien. Er is ook een leuke nieuwe videoclip, die ik je nu bij wijze van afsluiting even laat zien. Tot de volgende keer!