Nu echt serieuze aandacht voor NL-pop in… het USA-blad Ugly Things!
Als een alcoholist die wanhopig aan de deuren van een gesloten nachtcafé rammelt, zo voelde ik me even, afgelopen donderdag rond 18 uur. Plaats delict: Plato aan de Voorstraat. Plato was die middag zo vriendelijk geweest mij een sms-je te sturen met de tekst: “UT gearriveerd.” Ik wist genoeg, de nieuwe Ugly Things lag klaar! Al wist ik weer NIET dat Plato vanwege Sinterklaasavond die avond gesloten zou zijn… Gelukkig was er nog iemand aanwezig, hij merkte mijn gebons op en zodoende kreeg ik het blad alsnog mee. Alleen wel cash betalen natuurlijk, want de kassa was al gesloten.
Ugly Things is een Amerikaans tijdschrift -of meer een uit de hand gelopen fanzine eigenlijk- dat inmiddels meer op een boek lijkt dan op een tijdschrift! Het is echt bedoeld voor de-liefhebber-die-de-diepte-zoekt. Het zwaartepunt ligt daarbij op 60s pop, maar ook is er volop aandacht voor punk, glam, folk-rock, 60s Afrikaans, bubblegum, surf, powerpop, psych, enzovoorts. Eigenlijk zo’n beetje voor alle goeie muziek van 1960 tot (uiterlijk) 1980. Oplage: 5000. De subtitel “wild sounds from past dimensions’ geeft al een beetje aan in welke richting we het moeten zoeken: niet bij de gemakkelijke nostalgie maar juist bij het actieve zoeken naar het verhaal achter het verhaal, naar de band vóór de band…
Californië, vorige week. Het drukwerk wordt afgeleverd
Opererend vanuit La Mesa, Californië begon het blad ooit in 1983 als een dingetje voor 60s aficionados. In de loop der jaren is het uitgegroeid tot een twee maal per jaar verschijnend, nu 184 pagina’s omvattend geval. Alles in heerlijk simpel zwart-wit, met uitzondering van de altijd full-colour kartonnen kaft.
Ugly Things schroomt niet om inhoudelijk all the way te gaan. Om bijvoorbeeld een 30-pagina’s tellend hoofdartikel te brengen over een redelijk obscuur gebleven band als The Misunderstood. En dat dan ook nog eens als een serie, vier issues lang. Dus 4 x 30 = 120 pagina’s over die ene band! In het nieuwe nummer staat men ook stil bij de dood van Ronnie Splinter (r.i.p.), terwijl tegelijkertijd het verscheiden van een overbekend figuur als Lou Reed slechts ter kennisneming wordt aangenomen…
Een mooi bezit!
Een uitermate charmant aspect van Ugly Things is de warme aandacht die het sinds jaar en dag ten toon spreidt voor muziek van Nederlandse bodem. Bij ons bekende sixties bands als The Outsiders en Q65 zijn door het blad al meerdere malen doorgezaagd en ontleed. Maar daar blijft het zeker niet bij want naast veel NL-recensies besteedt de nieuwe Ugly Things (nummer 36, fall/winter isssue 2013) dit keer uitgebreid aandacht aan TWEE Nederlandse bands. Ten eerste THE MOTIONS, wie kent ze niet? de band van Robbie van Leeuwen voordat hij Shocking Blue begon. En daarnaast THE DREAM.
We dienen ons bij al deze aandacht te realiseren dat Nederpop / Nederbiet voor Amerikaanse liefhebbers veel meer is dan louter een exotisch geluid. Op pagina 158 staat bijvoorbeeld een recensie van een nieuwe Outsiders-verzamelaar en in de inleiding daarvan legt recensent Ken Barnes het nog even voor ons uit: Very few people in the US got to hear any of the Dutch beat groups at the time their records were released. And when we finallly did, it was like discovering an unsuspected parallel universe that in many ways was just as musically exciting as the British and American based cosmos we knew.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=LzUAmqiBoBU&w=420&h=315]
In het 4-pagina artikel over The Motions komen we ondermeer te weten dat de Hagenezen in 1966 naar de Pye-studio in Londen trokken om daar hun tweede LP Their Own Way op te nemen. Als co-producer was niemand minder dan Scott Walker betrokken. Nou da’s fijn, zou je denken, maar The Motions klagen nu nog dat hij toen geen poot uitstak! Wel hielp Scott actief mee met de achtergrondvocalen van het nummer “My Love is Growing.” Na afloop vroeg hij The Motions zelfs of hij dat nummer ook mocht gebruiken.
Dat mocht en kort erop kwam de versie van The Walker Brothers op de markt. Tot groot ongenoegen van The Motions werd bij die laatste versie doodleuk iemand anders als songschrijver opgevoerd in plaats van Robbie van Leeuwen. Juridische stappen volgden en het eind van het liedje was dat op alle latere Walker Bros-persingen de juiste schrijver vermeld diende te worden.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=EXPWxcz0mzs&w=420&h=315]
Overigens lijkt de Neder-aandacht van Ugly Things de laatste jaren wat te verschuiven van biet naar een ander verschijnsel dat kort daarna volgde: de hippietijd, de polder-psychedelica, de underground, de freaks….Dus dan hebben we het over altijd onbekend gebleven late 60s/ early 70s helden als Cosmic Dealer, Circus, Drama, Cargo, Bag, Zipps, Group 1850, enzovoorts. Angst hoeven we niet te hebben dat dit erfgoed ons zal ontvallen, want onze Amerikaanse vrienden zijn druk bezig dit voor het nageslacht veilig te stellen.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=PFjclO3lHtw&w=420&h=315]
In het verlengde van deze verlegde aandacht staat in de nieuwe Ugly Things een 6-pagina artikel over (de mij tot voor kort onbekende) band THE DREAM uit Tiel. Frontman Floris Kolvenbach mag uitgebreid uit de doeken doen hoe de band begon als Mother’s Love en later switchte naar The Dream. Die Kolvenbach is academisch gevormd, en vertelt o.a. over onderzoek dat hij deed naar crimineel gedrag. Zo was hij als student betrokken bij – hey, da’s interessant- de rechtszaak over “the first serial killer in the Netherlands’’ te weten Hans van Z. en zijn kompaan Ouwe Nol (in UT “old man Nol’ genoemd).
Ouwe Nol betreedt de rechtszaal, Utrecht 1969
Met een looien pijp had Van Z. in het Utrecht van eind jaren ‘60 een paar onschuldige slachtoffers gemaakt, waarna zijn arrestatie en een langdurige rechtszaak volgden (inzet daarvan was: in hoeverre had Ouwe Nol Hans van Z. beïnvloed bij het plegen van zijn daden?). Voor jongere K-zaag lezers is dit wellicht nietszeggende kost maar destijds ging er een siddering door Utrecht, althans mijn ouders hebben het er nog jarenlang over gehad. Maar toch eigenlijk wel tamelijk bizar om dit soort info uit een hedendaags Amerikaans muziekblad te moeten vernemen..
Het Dream-artikel is geschreven door UT-hoofdredacteur-sinds-jaar-en-dag Mike Stax. Zijn introductie daarbij: ‘The Dutch underground rock scene of the late 60s and early 70s is laden with lost and forgotten treasure, but the music of the Dream – and their earlier incarnation Mother’s Love- is among the most precious of these glimmering artifacts. The Dream single ‘The Doting King’ is rightly regarded as one of the pinnacles of Dutch psychedelica, their storming “Rebellion (Can I Ask You one more Question)’ continues to be a dance floor filler at 60s/Mod events around the world. Het is maar dat je het weet!
The Dream signeert de LP, met links Floris Kolvenbach. Jaarbeurs, twee weken geleden
Zonder ook maar iets af te willen doen aan bovenstaande dient nog opgemerkt te worden dat de aandacht zoals hier voor The Dream een klein beetje geregisseerd is. In de UT adverteert het Hollandse re-issue platenlabel Pseudonymn Records uit Maassluis paginagroot met platen (waaronder die van The Dream) die in hetzelfde blad weer aan de orde komen, plus tevens te koop zijn in de UT-webshop! De Dream-plaat is voorzien van liner notes van… Mike Stax. En het zal ook wel geen ongelukkige samenloop van omstandigheden zijn geweest dat deze plaat ongeveer tegelijkertijd werd uitgebracht met het verschijnen van UG, alsmede met de Utrechtse platenbeurs, alwaar een band als The Dream aanwezig was voor een signeersessie… Ach ja, zo gaat dat, niks meer of minder dan de gebruikelijke, moderne marketing-mechanismes.
Mijn gesigneerde exemplaar
Nou jongelui, wat let je nog. Ugly Things ligt voor het grijpen bij Plato. Voor € 12,99 is-tie voor jou. Op = op.
One Response to Nu echt serieuze aandacht voor NL-pop in… het USA-blad Ugly Things!