Vader Abraham was net iets linkser dan Pim Fortuyn
Vandaag wil ik het eens met je hebben over een zeldzaam plaatje van eigen bodem, een cd-single dit keer. Het verscheen in 2002 en ik kan je vertellen, er is niet zo gemakkelijk meer aan te komen.
Waar te beginnen?
In 1974 kwam Vader Abraham op het idee om een plaatje te maken samen met de rechtse rakker en politicus Boer Koekoek. Het resultaat was een onschadelijk, slecht gezongen, weinig memorabel, op zijn best tamelijk flauw nummer dat vermoedelijk vanwege de curiositeitswaarde toch nog de top van de hitparade wist te behalen. Een zogenaamd carnavalsplaatje was het, tekstueel werd Joop den Uyl een beetje afgezeken (de olie-crisis was gaande op dat moment) maar de party-vibe stond toch voorop. De Vader liet en passant wel meteen weten waar hij zelf politiek stond, lekker rechts namelijk en dat is zijn goed recht natuurlijk.
Een kleine dertig jaar later, zijn baard was nu écht grijs, zou de Vader ditzelfde trucje herhalen. Dit keer was het de rechtse rakker en politicus Pim Fortuyn met wie hij de studio in dook, in de Wisselaar Studio’s te Oosterhout om precies te zijn. Verschil met 1974: de tijden waren grimmiger geworden. Overeenkomst met 1974: het zou helaas opnieuw een plaatje opleveren van generlei artistieke waarde, tenzij je kickt op onnozele en zielloze polder-reggae.
De hoesfoto is zo te zien genomen bij Pim thuis aan het G.W. Burgerplein in Rotterdam. Pim zingt evenwel niet mee, we horen slechts enkele soundbites.
Wimmetje Kok was aan het bewind in die tijd en Pimmetje was in opkomst. De ontwikkeling voltrokken zich n een razend tempo toen. Begin februari 2002 werd Pim ontslagen door Leefbaar Nederland. Vier dagen later (!) richtte hij de LPF / Lijst Pim Fortuyn op. Meteen gaven de peilingen aan dat hij 15 zetels zou bemachtigen, in maart/april waren dat er al 34. Op 4 mei – een dikke week voor de verkiezingen- werd Pimmetje dood geknald terwijl Ruud de Wild machteloos toekeek.
Even een persoonlijke herinnering: in die week na zijn dood werd Pim’s lichaam een paar dagen lang dagelijks en onder grote publieke belangstelling opgebaard in de kathedraal op de Mathenesserlaan in Rotterdam. Net in die periode, op een zonnige zondagmiddag, had ik een verjaardagsfeestje daar om de hoek. Daar aangekomen zei de chauffeur van lijn 4 voor de verandering eens niet “halte Heemraadsplein’ maar zei hij gewoon, simpelweg en plechtig“Pim.” De volle tram stroomde stilzwijgend leeg… Een paar uur later hoorden we vanaf het balkon een hartgrondig applaus opstijgen en zagen we de witte limousine wegrijden met Pim’s lichaam daarin. Weer enkele dagen daarna speelde Feyenoord (vs Borussia Dortmund) in De Kuip de UEFA-cup-finale. Ze wonnen wonderwel en rellen bleven wonderwel uit…
Afijn. Barre kwaliteit of niet, de tekst van ‘Wimmetje komt, Pimmetje gaat’ verdient toch onze aandacht. Want, hé dat is curieus, aangekomen bij het tweede couplet gaat de Vader ineens voorwaarden stellen aan zijn steun aan Pim. Hij zingt:
Er wordt wat afgelogen, ze praten erg slim
Maar één die houdt van daden, en dat is mooie Pim
Al zou ik een keer stemmen, op hem recht uit mijn hart
Maar hij moet mij beloven, strijd voor blank, bruin en zwart
Waarna we (een gesamplede) Pim plechtig horen toezeggen: ‘dat beloof ik u’
Die laatste regels draaiden uit op een steen des aanstoots. Pim gaf namelijk rond het uitkomen van de cd-single een interview met de Vokskrant. Daarin stelde hij dat Nederland vol was en dat er geen asielzoekers meer moesten worden toegelaten, dat de grenscontroles moesten worden verscherpt en dat het verdrag van Schengen moest worden opgezegd. Allemaal zaken die anno nu weer razend actueel zijn, but that’s not my point. Alleen Pim bralde er nog achteraan dat Artikel 1 uit de Grondwet moest worden geschrapt. En tja… in dat artikel wordt nou juist discriminatie verboden.
De sfeer was meteen verpest tussen de Vader en Pim. De uitspraken zorgden ervoor dat de Vader subiet geen trek meer had in het plaatje en het terugtrok. Al had dat er ongetwijfeld ook mee te maken dat geen radio of TV-station er veel aandacht aan schonk, de TROS uitgezonderd natuurlijk. Kortom, als dit nieuwtje de MOJO had gehaald, had er zoiets staan als; “the record was deleted and became a much sought-after collector’s item ever since.’
Dit alles is moderne geschiedenis mensen, het is allemaal al dik 13 jaar geleden. Ondertussen zit de Vader bepaald niet stil in zijn Bredase Rietveld-huis. Gestaag gaat hij door met het lanceren van dwarsige, politiek incorrecte liedjes die niemand wil draaien, en om die punky attitude moeten we hem toch bewonderen vind ik. En dan heb ik het niet alleen over “Als je inlegkruisje maar goed zit,” maar ook over zijn 2008-versie van ‘Het kleine café aan de haven,’ omgekat tot ‘Daar in dat rookvrije café’…
