De Afterpartees: pioniers van het neo-simplisme

Het was Goede Vrijdag en in de Utrechtse poptempel Ekko brachten de Afterpartees een blijde boodschap. En die boodschap luidde: het leven is makkelijk. Dus helemaal niet ingewikkeld, moeilijk, lastig en zwaar, zoals allerlei zwartkijkers ons proberen wijs te maken. Life is easy, zo heet het tweede album van deze vijf vrolijke garagebewoners uit Horst, Noord-Limburg. Noem mij dwaas maar nu al durf ik dit album de muzikale bijbel van het neo-simplisme te noemen.
In het neo-simplisme is het program van het Simplisties Verbond (leef met vlag en wimpel, maar hou het simpel) een muzikaal verbond aangegaan met de rechttoe-rechtaan gitaarrock van bands als the Soft Pack of Cloud Nothings. Prima concept, bovendien vol vuur uitgedragen door de prettig ongecompliceerde voorman die springt en rent als een puppie in het park. Het vrouwelijk gezelschap vond hem zeer getalenteerd en als vrouwen zoiets zeggen over een zanger dan is dat dus ook zo. Want voor wie zou hij het anders doen?
Dus ga zo door, jongens! Blijf in Horst wonen, ga niet in zee met pretentieuze producers, houd je verre van artistiekerige festivals en ga vooral niet te veel de diepte in met introspectieve teksten over jullie zoektocht naar een identiteit, de melancholie van het Noord-Limburgse platteland of jullie woede over al het onrecht in de wereld. Hou het om kort te gaan lekker simpel. In een tijd waarin ook Ekko een genderneutraal toilet heeft geopend kan het leven wel enig simplisme gebruiken,