De marketingtruc van Kranky Records: Dreamscape

Iemand al eens van Dreamscape gehoord?

Dreamscape is/was een trio uit Bristol. Twee heren die voor de melodieuze gitaarlijntjes zorgden en een feeërieke zang kwam van zangeres Rebecca Rawlings. Tijdens de hoogtijdagen van de shoegaze zijn ze de grote onbekende gebleven. Gelukkig is daar het Kranky Label en zijn ze klaar voor hun 15 minuutjes fame.

De muziek van Dreamscape is zo bijzonder dat het bijna een marketingtruc lijkt. Alsof deze pareltjes 20 jaar onbekend kunnen blijven. Ook google laat weinig over het verleden los. Mijn idee is dat het stiekem recent is opgenomen en om de verkoop wat op te stuwen is er een lulverhaal verzonnen. Dat verhaal dat als volgt in elkaar (zou) zit(ten): Dreamscape was niet meer dan een projectje voor de heren en zij gaven de voorkeur aan hun My Bloody Valentine-kloon Secret Shine. Dat had net een contract bij hét befaamde tweepop label Sarah Records getekend. Secret Shine is goed te pruimen, maar mist de mystiek en schoonheid van Dreamscape.

Voor Dreamscape is het gebleven bij de twee 7” Blackflower / Evergreen (1990) en Cradle E.P. (1992). Greater Than God had in 1993 moeten volgen, maar is nooit meer uitgebracht door LaDiDa Records. Het Kranky label heeft ze nu verzameld en aangevuld met een demotrack “No More but Thought”. De verzamelaar, die uit 9 songs bestaat, heet treffend LaDaDi-recorderings.

En hoe klinken ze dan? Blijkbaar hebben ze in een korte bestaan veel geluisterd naar de koplopers in genre. De eerste vier nummers, van Greater than God, zijn sterk geïnspireerd door Lush en the Pale Saints. Rebecca Rawlings bepaalt op deze nummers de sfeer en het gezicht. Op de volgende 5 dromerige en atmosferische songs wordt haar inbreng nog belangrijker. Het klinkt alsof Slowdive een plaatje heeft gemaakt op het 4AD label (Cocteau Twins en This Mortal Coil). Een ronduit hypnotiserend nummer is ‘So Far From Belief’ waar de dwingende zang je mee laat deinen op wat de vaandeldrager voor shoegaze gaat worden. Op het spannende ‘Cradle’ gebeurt zoveel dat je afvraagt of ze voldoende sporen in de studio hadden. Gelukkig nam de drummer niet veel ruimte in beslag, die zat opgesloten in Alesis SR16 drum machine.

Maar als dit meesterwerkje zo ineens ergens uit een stoffig archief getrokken kan worden, wat ligt er dan nog meer voor moois in archief. Of is Kranky Records een goed geoliede marketingmachine?

[spotify id=”spotify:user:themode:playlist:2emp1DAvdu1WzD3ov62tAd” width=”300″ height=”380″ /]