Ook Grant Hart bakte ze bruin
Haaa, wat een goeie grap. Terwijl de Bramster zich na het uiteengaan van Hüsker Dü is gaan toeleggen op het followen van Bob Mould, ging uw Snoeister een ander ex-lid followen, namelijk GRANT HART. Ziehier dus twee avant-gardisten die – onwetend van elkaars bestaan- ex-Husker Du-leden al followden lang voordat Twitter het hip maakte!
Bij mij staat vooral het optreden dat Grant Hart ooit met zijn Nova Mob gaf in de Vrije Vloer in het geheugen geëtst. Dat was zo’n beetje in dezelfde periode (early 90s) dat ook die bolle gasten van de Screaming Trees daar een geweldig optreden gaven. Ja, ik noem ze hier allebei in één zin, dat komt omdat ik die twee destijds op één hoop gooide en in één adem noemde, zonder dat ik dat achteraf goed kan verklaren. Dom, dom, ik weet het. In ieder geval, wat Nova Mob live vooral zo bijzonder maakte was de bassist (Tom Merkl) die steevast en smaakvol dwars door de nummers heen soleeerde. Echt waanzinnig was dat. Dat is ook goed te horen in hun bekendste nummer, Shoot Your Way to Freedom, uitgebracht in 1991 op het piepkleine Tontine Records uit Minneapolis.
Het bijzondere van deze single Shoot Your Way To Freedom is ook dat er een kogelgat in het hoesje zit. Yep, ik weet wel, het is maar een gaatje in een stuk papier maar het geeft zo’n nummer toch wat extra lading mee hoor.
Op het moment van dat Vloer-optreden was het album The Last Days of Pompeii (ook uit 1991) al even uit. Ik durf te stellen dat dat album een pareltje is dat hernieuwde aandacht meer dan verdient. Het schijnt overigens een concept-album te betreffen, of een rock opera zoals de Engelstaligen zeggen. De titel zegt wat dat betreft al genoeg & het titelnummer eindigt met atoombom-geluiden, dan weet je het wel.
Voorts heb ik ook nog een poster liggen van Nova Mob. Deze is van een later optreden in Tivoli waar ik me gek genoeg niks meer van herinner. Ook al niet zo slim van mij, kon ik niet beter opletten? Swell weet ik nog well 🙂
Drie jaar na The Last Day of Pompeii bracht Nova Mob nog een (titelloos) album uit. Shoot Your Way to Freedom staat gek genoeg ook op dit album (en niet op die eerste), zij het in een opnieuw opgenomen versie, inclusief een heuse horn-section. Ook niet verkeerd hoor!
Deze tweede plaat is verders een weinig opzienbarende en ongeïnspireerde follow-up vind ik. Anoniem musiceren lijkt hier plots tot norm verheven, zal ook wel door de vlakke productie komen Curieus: op de achterkant van de hoes staat een grote foto van een Hollands molenlandschap. Wellicht dat dat iets te maken heeft met Paperclip Agency, destijds een Nijmeegs concurrentje van Mojo. Het logo en de NAW-gegevens van Paperclip staan ook groot achterop afgedrukt, dus wellicht was er sprake van een Dutch connection. Zijn er lezers die weten hoe het zat?
Afijn, en zo zakte Grant Hart dus langzaam maar zeker terug de anonimiteit in. Nog even Wiki checken: In 2008 he was one of the guest singers on Lotuk, the third album of Arsenal, a Belgian band combining roots and dance music. Tja…
Comments
Related Posts
Nee maar, nog meer ouwe Tivoli-affiches! (part 2) →
De vergeten pracht van ouwe Tivoli-posters (part 1) →
Is Rosanne Cash wel bij machte tot ontroeren? →
One Response to Ook Grant Hart bakte ze bruin