Wet Leg met de billetjes bloot in Ekko

Zingende artiesten die van een nabijgelegen eiland komen, dat verschijnsel is ons Nederlanders wel vertrouwd. Zo kennen wij nog Hessel, de Bruce S. van Terschelling. Hij trad altijd op in zijn eigen café met steevast naast zich een zelfgebouwde mini-versie van de Brandaris, inclusief ronddraaiende lichtbundels. Nooit meer wat gehoord van die gozert. Of een eilandje verderop, daar resideerde Liesbeth List. La List groeide op in een Jappenkamp maar daarna woonde ze dusdanig lang in de vuurtoren van Vlieland dat autochtonen haar op een gegeven moment zelfs gedag gingen zeggen op straat, de schat. En nu is daar dan ook Wet Leg, twee chickies + langharige backing band, ze zijn afkomstig van het Isle of Wight. Engeland is er helemaal gek op, jong en oud raken er maar niet over uitgepraat.

Tot vlak voor hun optreden in Ekko werden er op TicketSwap dik 500 (!) tickets gezocht. Een geestdrift van Prince-achtige proporties, als dat geen indicatie is van een hype…. Aanvankelijk zouden ze eind januari al langskomen maar vanwege je-weet-wel ging dat toen niet door. In de tussentijd lijkt hun populariteit alleen maar toegenomen. Zo speelde Wet Leg vorige week zaterdag nog in een afgeladen Paradiso. Meestal zie je in dat soort gevallen dat er realiteitszin indaalt en een optreden zoals in Ekko soepeltjes verzet wordt naar een grotere zaal, naar de Ronda ofzo. Maar kennelijk zat dat er nu niet in. Lekker puh voor al die kaartzoekenden, zij pisten mooi naast het potje. Maar voor de gelukkigen die wèl in het bezit waren van zo’n digitaal kleinood des te meer een unieke gelegenheid om deze band van dichtbij te ervaren en ze eens diep in de ogen te kijken.

Laten we de twee concerten in Paradiso/London Calling en Ekko eens aan een vergelijkend warenonderzoek onderwerpen. Want jazeker, bij beide stond deze Zager met zijn grote neus vooraan. Je kan wel zeggen dat de twee optredens van elkaar verschilden als dag en nacht. Bij London Calling treden bands maar een half uurtje op en Wet Leg maakte daar optimaal gebruik van. Gewoon enkel de hits en de meezingers de zaal inknallen en succes verzekerd. Het gunstige tijdstip (zaterdagavond om 23.30 uur), de onophoudelijk stromende bierpomp en het relatief jonge London Calling-publiek deden de rest. Alles wat benen had was aan het springen, joelen en crowdsurfen, vastbesloten als men was om te feesten. Maar toch, iets te zuurpruimen viel er ook. De band leek wat weggestopt in het halfduister, het Paradiso-zaalgeluid was schraal en het bandgeluid klonk raar en onsamenhangend. Dergelijke omstandigheden voedden het vermoeden dat er wellicht iets niet helemaal in de haak was daaro. Liep er een tape mee ofzo?

*Zoek de 10 verschillen. Wel Leg in Paradiso (boven) en Ekko (onder).*

Hoe anders is het afgelopen donderdag in Ekko. Het publiek is er zo mak als Geert. De gemiddelde leeftijd ligt er met gemak tien jaar hoger dan in Paradiso. Hoe kan dat nou weer? In ieder geval, van een feestend rondhupsen is nauwelijks sprake. Wel wordt er aandachtig geluisterd en dankbaar geklapt. De band op zijn beurt lijkt deze verandering van ambiance goed aan te voelen. Een paar rustige, nieuwe (?) nummers worden gespeeld en die nodigen bepaald niet uit tot onstuimig gedrag. Niet dat iemand daar mee zit trouwens want zowel band als publiek lijken het uitstekend naar hun zin te hebben. Al met al een relaxte toestand dus en die nieuwe nummers nemen meteen de vrees weg dat Wet Leg typische eendagsvliegen zijn, want ze hebben duidelijk meer in hun mars dan die paar klappers waar ze het afgelopen jaar zo krankzinnig veel aandacht mee wisten te genereren.

Onze huisfotografe krijgt voorafgaand aan het optreden een hartig woordje van de Wet Leg tourmanagster voor haar kiezen, gepaard gaand met een paar resolute handgebaren: alleen tijdens de eerste drie nummers mag je je gang gaan! De eerste drie! En onthoud: no flash! Een korte toelichting daarop krijgt ze ook: er is een verlegen bandlid die niet van zwiepende camera’s voor haar neus houdt.

Wie dat verlegen bandlid is wordt in Ekko al snel duidelijk: Hester Chambers, de blondine van de twee gitaarspelende en zingende frontdames, is duidelijk een stuk introverter dan Rhian Teasdale, haar brunette-evenknie. Die laatste neemt zelfverzekerd en krachtig het leeuwendeel van de zangpartijen voor haar rekening. Ze draagt niet alleen king-size schoenen maar heeft ook een frisse uitstraling die tot in alle hoeken van het zaaltje reikt. Op de keper beschouwd is Rhian dus eigenlijk het gezicht en het multifocale middelpunt van de band. Hester daarentegen is meer het stille, getatoeëerde muisje dat ondanks zichzelf op het podium staat en daar voor de nodige backing vox en de gitaaraccentjes zorgt.

*Drie keer Wet Leg, gekiekt door Anne-Marie van Rijn.* *En de kopfoto is ook van haar.*

En zo gaat Wet Leg dus gaaf met de billetjes bloot in Ekko. Waar in Paradiso de interne rolverdeling vanwege die schimmigheid nauwelijks zichtbaar was, daar staat op het mini-podium van Ekko het vijftal helder in the spotlight. Was het in 020 nog gissen wie wat speelde en of überhaupt alles wel live gespeeld werd, in Ekko laten ze daar geen enkele twijfel over bestaan: Wet Leg is zo ambachtelijk als versgebrouwen Maximus bier!

Pakken we er tenslotte even de weegschalen bij om à la Vrouwe Justitia een afgewogen oordeel over de kwaliteit van deze band te vellen. Ik zeg: Wet Leg is een puik spelende indie-band met aanstekelijke liedjes die geraffineerd in elkaar steken, niet meer en niet minder dan dat. Zoals de Rijdende Rechter dat altijd zo mooi zei: dit is mijn uitspraak en daar zult u het mee moeten doen. Toch tekenen we daarbij aan dat, puik of niet, Wet Leg noch zaligmakend noch the future of rock ‘n’ roll is. Er zijn andere bands die wat mij betreft eerder aanspraak op een dergelijk predicaat kunnen maken. Het New Yorkse GUSTAF bijvoorbeeld, ook female-fronted en ook een kwintet, zagen we de week ervoor nog een verpletterend goed punkfunk-optreden weggeven in ACU (ook georganiseerd door Ekko trouwens). Maar ja, zij hebben dan weer niet te maken met a raging mediastorm that nearly destroys them.