Depeche Mode in Ziggo Dome

Zaterdag bracht ik mijn eerste bezoekje voor het tweede deel van de Depeche Mode triple play aan de ZiggoDome. De zaal verraste me positief. Lekker ruim, maar voor je gevoel compact en met een goed geluid. Is dan er niks te zeiken? Tuurlijk wel, maar dat heeft vooral met het merk bier te maken.

Bellen blazen

Big Deal mocht aftrappen en de zaal wat opwarmen. Nou zijn die Nederlandse DM-fans zo avontuurlijk als de gemiddelde Lowlandsbezoeker, dus je hoeft daar niet veel enthousiasme van te verwachten. Big Deal was me al eerder opgevallen als een niet ontprettig uitziend duo, dat de juiste nootjes plaatst tussen de noise. Alice Costelloe & Kacey Underwood, live aangevuld met Melissa Rigby (‘is die drummer nou een jong(e)ske of een meiske?) en Huw Webb, hebben inmiddels twee langspelers op hun naam staan. ‘Lights Out’ uit 2011 klonk mij zo prachtig ingetogen als het beste van His Name is Alive. Op June Gloom doen ze het met een andere producer die de kneepjes van de UK/jaren’90-gitaarbandjes goed kent. Met haar onderkoelde stem legt Alice Costello hierover een prachtige dromige en melancholische laag. En dan kom je in mijn straatje.

Dus tof dat Depeche Mode er voor zorgt dat de labelgenoten tijdens het decemberdeel van hun Delta Machine tour mee mogen langs Zweden, Finland, Spanje en gisteren dus Nederland. Je carriere kan er zo maar mee afgevuurd worden. Toch was het wel verrassend dat ze er stonden, omdat ze zich toch in heel ander genre begeven, dan de electronische bombast van Depeche.

Bah wat vies!

Er werd vlot geopend met het heerlijke ‘Swapping Spit’. Een goede binnenkomer alleen hadden ze daarmee gelijk hun beste song ge-/verspeeld. Weggedoken op het grote podium en de schoonheid van Alice verborgen achter haar grote blonde lokken, had Big Deal het lastig. Het zaalgeluid was volledig afgestemd op de denderende bassen en electronica van de Basildon lads. Het typerende snerpende gitaargeluid was als een soort geruis te horen en de echo leek wat rond te zingen. Met een beetje fanatasie waren toch o.a Golden Light, Teradactol en In Your Car te herkennen. Zelfs een deel van de overwegend kalende veertigers in de zaal had er een hartelijk applaus voor over. Ik ga ze graag nog eens zien in meer geschikt lokaal, hopelijk bij mij in de buurt.

O ja, Depeche Mode was fantastisch en 100 meter verderop was NAC wederom de speelbal van de plaatselijke fc.