Fat White Family: minder gepijpt, meer gerijpt

Als voormalig directeur van Paradiso had de ouwe Hans Dulfer er een scherpe kijk op. Hem was opgevallen dat je tijdens de ‘levenscyclus’ van een band grofweg drie fases kan onderscheiden. Helemaal aan het begin van een band-carrière komen er vooral jongens op af, zo constateerde hij. Naarmate een groep populairder wordt staan er plots meiden vooraan bij optredens. Die piekfase duurt in de regel kort. In de fase erna, die vele jaren kan beslaan, treedt er een neergang in qua populariteit en zijn het wederom voornamelijk kerels die zich in de buurt van het podium ophouden. Aan dat theorietje moet ik denken bij The Fat White Family in Ekko, als een half peloton deernes frontstage opgesteld uit hun plaat gaat. Bij de twee eerdere optredens die ik van hen bijwoonde was FWF nog typisch zo’n jongensding, weet je wel.

Hun nieuwe single ‘I am Mark E. Smith’

Maar ach, wat doe ik toch moeilijk. Het feit dat Ekko uitverkocht is is indicator van populairiteit genoeg natuurlijk… Afgelopen oktober hadden ze er eigenlijk al moeten staan. Maar dat concert werd afgezegd wegens stemproblemen van zanger Lias Saoudi. “Have to undergo some throat surgery” was toen zijn simpele, officiële verklaring. Dat diezelfde zanger op dat moment in het nachtleven van New York bivakkeerde werd gemakshalve maar even buiten beschouwing gelaten. Anyway, eind goed al goed, gisterenavond was het dan écht zover!

Hun NL-podiumdebuut in ACU Utrecht, november 2013 (foto Rutger)

Voor hun doen gaat het er in Ekko tamelijk serieus aan toe. In tegenstelling tot voorheen wordt er althans gepijpt noch gepiest, de genitaliën blijven keurig in de broek. Maar tegelijkertijd gaan ze wel steeds beter spelen hè… (tot zover de parallellen met Black Lips). Qua sound en persoonlijkheid zijn ze wat de Britten met zoveel gemak ‘abrasive‘ noemen, een eigenschap waar wij niet eens een goede vertaling voor hebben. Bij gebrek aan beter houden poprecensenten het bij ons dan vaak bij afschuwelijke clichés als ‘scherpe randjes,’ brrr…

Eigenlijk heeft iedereen wel een Fat White Family thuis..

Ik zeg: welbeschouwd stuurt FWW keihard aan op een geheel eigen geluid. Niet zo bonkig als The Fall, niet zo snoeihard als Eagulls, niet zo zonder swing als Girl Band, niet zo compleet doorgedraaid als The Butthole Surfers, niet zo berekenend als ome Nick Cave…Het is meer een heavy en zwaar sensuele blues-variant waar ze op broeden, ja Beefheart komt wellicht nog het meest in de richting… Veelal slow of in midtempo gespeeld en steeds alle ruimte latend aan allerlei vormen van gekte en ingevingen. Compromisloos, chaotisch, bezwerend, wulps…

Zondagavond in Ekko (foto Joni)

De drummer is met zijn smaakvolle spel een krachtige motor achter het verder toch mooi transparante FWF-geluid. Het zestal van weleer is nu uitgebreid tot een septet (ja joh, dat woord moest ik even opzoeken: zevenmansorkest betekent dat). Op het podium staat nu ook een langharige, shamaan-achtige idioot de theremin te bespelen. Best wel een gave toevoeging aan het FWF-geluid! Dat je van dat instrument na twee nummers al geen reet meer kan horen mag de pret niet drukken, het is al een genoegen op zich om die mafketel uit zijn dak te zien gaan.

Geamuseerd dat we ons hebben!

Fat White Family is: weigeren het bekende rock-spelletje mee te spelen, het is: links-anarchistisch je lul uit je broek halen, het is: wonen in een kraakpand in Brixton ….. Met alcohol als brandstof & sexuele perversiteiten als drijfveer ( het verlangen naar “your 15-year old tongue’ in ‘Cream of the Young”) Zo creëert FWF een geheel eigen universum waarin Karel Marx en de markies van Sade vrolijk hand in hand de apocalyps tegemoet huppelen. De ideale soundtrack voor Gummo? En probeer ze niet op inconsequenties te betrappen want juist dat is wat ze zo uniek en ongrijpbaar maakt. Een samenwerking met fucking Sean Lennon in New York? Moet kunnen! En neem die huidige Hollandse tour nou, die hen zo braaf langs de staatgesubsidieerde tentjes van Nederland voert (Vera, Effenaar, Ekko). Willen ze soms bewust beroemd worden ofzo? En duurde het zondag nou echt zo kort of leek dat alleen maar zo?