Ha! Eindelijk weer een ėcht goeie band: Thee Oh Sees

Zo zeg, deze jongen heeft weer twee puike festivals in het vooruitzicht, Metropolis in Rotterdam en Primavera in Barcelona. Na me eerst een paar weken te hebben zitten verkneukelen, begon het dit weekend ineens verschrikkelijk te jeuken en ik vroeg mij af: er zouden toch zeker geen overlaps inzitten in die twee programma’s? Welnu, vanmorgen heb ik meteen van beide festivals het programma uitgeprint. Ik legde ze zorgvuldig op elkaar en hield ze vervolgens tegen het zonlicht. Met toegeknepen ogen zag ik tot mijn verbazing dat er dit jaar maar liefst twee dubbelingen inzitten!!: RATS ON RAFTS en THEE OH SEES!!!

Eerst even Rats on Rafts, leuk natuurlijk dat er nu eindelijk eens een Nederlandse band daar aan de Middellandse Zee op het podium staat. Maar persoonlijk heb ik mooi geen zin om nu op Kettingzaag nog meer aandacht aan die lui te besteden. Want ten eerste heeft den Bramster hier laatst nog nauwgezet verslag gedaan van een Vlieland-gig, en ten tweede werd mij laatst DE TOEGANG ONTZEGD bij een optreden van hen. Ik was namelijk bij Motel Mozaique en toen ik deze Rotterdamse band effe wilde gaan checken in de Mini Mall bleek de zaal overvol. Men hanteerde het principe van eentje-derin-eentje-deruit, en zo kon het gebeuren dat ik zeker twintig minuten lang tegen de domme smoel van een Rotterdamse portier aan stond te kijken. Steeds als hij de deur opende fladderden wat flarden Rats on Rafts me tegemoet. En toen ik eindelijk binnen was, was het optreden ongeveer precies afgelopen natuurlijk, ik ontwaarde nog net wat ouwe Cure-invloeden. Kortom, als er honden aanwezig waren dan hadden ze hier zeker geen brood van gelust.

Wist je overigens dat Rats on Rafts hun naam uit de tekst van een Mudhoney nummer hebben gesmurft? En nou heeft een licht van Tivoli bedacht om ze gezamenlijk te programmeren (op 28 mei). Over “er dik bovenop liggen” gesproken. Nou ze doen maar, misschien als ik écht helemaal niks te doen heb dat ik effe gaat kijken daaro.

Neen, een stuk interessanter vind ik Thee Oh Sees.

De world-wide garage-scene is enorm en het wemelt er van de hemelbestormers. Maar het lijkt wel of er een geheimzinnig internationaal genootschap actief is, bestaande uit media, platenmaatschappijen en concertorganisatoren. Ze houden alles tegen, volgens mij onbekende selectie-criteria lijken zij te bepalen welke bands er wel of niet toegelaten worden tot het bal der mainstreamers. Waarschijnlijk met het vooropgezette idee om de ingedutte status quo zo af en toe en heel gedoseerd van wat peper in de reet te voorzien. Over de life-blood of the industry hebben ze het dan heel hypocriet. Het werkt een beetje zoals die Rotterdamse portier dus, iedereen met smaak en oprechte bedoelingen wordt zoveel mogelijk buiten de deur gehouden. Konden we in voorgaande jaren slechts mondjesmaat mavericks als White Stripes, Black Lips en Jay Reatard verwelkomen, nu worden de poorten voorzichtigjes opengezet voor vers bloed-acts als Ty Segall en –hoera- Thee Oh Sees.

Memphis 2008 (picture: Adolf Corbijn)

Thee Oh Sees zag ik een jaar of vier terug in Memphis al eens en al toen wist ik al met zekerheid: hier is iets bijzonders aan de hand. Eindelijk weer eens een opwindende live-act, eindelijk weer eens een band die in staat is een tent compleet op zijn kop te zetten, want dat hebben we sinds ehhh…. De Urban Dance Squad ? Nirvana ? The Cramps ? the Goats? niet meer meegemaakt. Dus gaat dat zien mensen, onze toekomst hangt er van af. Zie het als het perfecte tegengif voor het Fleet Foxes- en Mumford and Sons-gedreutel dat ons allen thans zo smerig in de maag gesplitst wordt.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=z1bHddYhtDw]
Thee Oh Sees zijn een stel Frisco freaks, aangevoerd door zanger/gitarist John Dwyer. Ze hebben inmiddels al een hele stapel LP’s, cd’s,7 inches uitgebracht en zijn continu op toer, waarbij Europa (en ook Primavera) al eerder aangedaan zijn, maar toen nog met een laag profiel. In Memphis sleepten ze een bonte stoet party people met zich mee, allemaal zo gek als een deur die lui, met maffe pruiken op enzo. Ondanks de vrij simpele opzet van hun nummers was het lastig er een stempel op te drukken. Want is dit verdorie nou punk, west-coast underground-trash, garage-rock, noise of avant-garde? Hun liedjes beginnen steevast met een simpel gitaarloopje dat gedurende het hele nummer straf aangehouden wordt. Maar naarmate het liedje vordert sluipt er steeds meer gekkigheid binnen, waardoor er (op zijn best) een bezwerende luisterervaring ontstaat. Ik zeg u: je moet verdomd zuinig moet zijn op die term, maar voor mijn part mogen we dit wel degelijk ‘psychedelica’ noemen!

Zijn ze nou helemaal besnuffeld? Bridget & John van Thee Oh Sees

Metropolis Festival is op zondag 1 juli. Dat is ook de dag van de EK-finale. Maar de organisatie heeft beloofd dat iedereen bijtijds thuis kan zijn, ze stoppen al om 19.30 uur, dus wat let je joh!

Thee Oh Sees spelen ook nog op:

18 juni Nijmegen Merleyn
19 juni Amsterdam Paradisio (little zaal)

PS: ook OTHER LIVES spelen op beide festivals maar dat viel niet zo goed in te passen in dit stukje…