Heupwiegen met je handen in de lucht
Als je niet beter wist zou je denken dat ze de lokale systeembeheerders en ontwikkelaars op podium hebben losgelaten. De heren van Hot Chip. Deze Engelse band probeerde gisteravond in de Melkweg opnieuw hun synthesizer chips lekker heet te krijgen.
Hals over kop en met hulp van wel 3 mensen lukte het me om deze band in volle glorie te vangen. De laatste van deze drie is T., cameravrouw in nood, die speciaal na mijn verplichte aftocht nog even de laatste nummers voor dit artikel heeft opgenomen. Daarover later meer. Over het voorprogramma wordt hier gezwegen want Alskalaska (Of Alaskaalaska zoals de Melkweg ze noemde op internet) kreeg niet de aandacht die ze misschien verdienden van mij.
Het was genieten van oude en nieuwe nummers en tot mijn schaamrood moest ik bekennen dat ik daarnaast veel nummers niet kende. Dat maakte het eigenlijk nog vermakelijker. Tel daarbij op de improvisaties bij bekende synth-pop nummers en het plezierig feestend publiek, en je had een cocktail voor een geslaagde avond.
Ik kan de recensent uithangen en zeggen dat ik ze nonchalant over het podium zag lopen en dat ze er een heerlijk feestje van konden maken, maar leuker was het om de reacties links en rechts aan jullie voor te schotelen. Zo hoorde ik van een vrouw links van me dat ze in de stem van Alexis Taylor die van Madonna hoorde. Ik wilde nog tegenspreken en het opnemen voor de band, maar gelukkig bood het volgende nummer al weer redding. Want wie ben ik om de leuke commentaren te ondermijnen die alles behalve het muziek betreffen. Zo viel nog iemand over de gouden glitter drums en viel de enorme snor van Rob Smoughton in de smaak. Niet veel later wees iemand vlak achter mij naar de statige Owen Clarke, roepend dat daar Kraftwerk stond te spelen. Als je goed kijkt.
Hoeveel andere bandnamen gaan we vanavond nog voorbij horen, als een soort pup-quizvraag, dacht ik nog swingend op “Ready for the Floor”.
Uiteraard kreeg Hot Chip het voor elkaar om een apocalyptisch einde te serveren. Hiervan was ik slechts getuige via de spaarzame camerabeelden van T. waar ik eerder over schreef. In haar eigen bewoordingen “een topfeest in de Melkweg, met de handen in de lucht op maandagavond, in een uitverkochte zaal, kan ik me geen betere start van de week voorstellen”. A-men!
Ik rekte elke resterende minuut tot het niet meer kon. Hot Chip swingt!
En bands die Beasty Boys coveren zijn altijd koel.
Comments
Related Posts
Primavera Sound 2017 ooggetuigenverslag #1 →
OnBlackheath: De Bijenkorf onder de festivals →
Top 10 2012 – Bart – →
