Incubate Festival 2012
Gisteren met een Utrechtse delegatie de jaarlijkse pilgrimage naar het Incubate festival Tilburg volbracht. Mijn slotsom: Incubate is gewoon een heel tof festival met alleen maar goeie bands. Een lekker vlot festijntje ook, zonder toegiften of andere flauwekul, en verders met een mooie mix tussen oud en nieuw. Dat, gekoppeld aan de fijne sfeer, de toegankelijkheid en een goed geluid overal, maakt dat de schrijver dezes vast van plan is om er volgend jaar meerdere dagen te bivakkeren. Die stekende geur van ongewassen mannenoksels neem ik dan gewoon voor lief…
We lopen de oogst van zondag nog even na. SILVER APPLES, of beter gezegd SILVER APPLE want ėėn van de twee krasse knarren heeft al een jaartje of zes terug het loodje gelegd. Simeon Coxe heet het overgebleven exemplaar, hij is inmiddels al 65+ en zo grijs als een duif, de zilveren generatie dus. Met een coltrui aan en een koddig hoedje op met een veer erin gestoken ziet hij er zo achter de knoppen uit als een verdwaalde Duitse boswachter in techno-land. Net zoals bij Suicide tegenwoordig het geval is vindt men in New York kennelijk dat wanneer je er maar een vette beat onderplakt, je meteen weer helemaal eigentijds klinkt. Nou daar heb ik zo mijn eigen gedachten over. Maar wel leuk om deze act een keer te zien, en mijn respect heeft hij want hun ouwe platen zijn legendarisch natuurlijk. Aan de andere kant bekruipt je het gevoel dat er slechts een tape afgedraaid wordt, waaroverheen onze duif wat willekeurige geluiden pielt. Je moet er maar net in mee willen gaan.
Sappig zilver appeltje…
In een kroeg om de hoek speelt MARK SULTAN, beter bekend als BBQ. Mark is inmiddels ook al bijna een oudgediende. Met zijn one–man-band trekt hij al een aantal jaartjes de wereld rond. Zichzelf begeleidend op drums en gitaar krijgt hij het voor elkaar om met zijn nachtegaalstemmetje te klinken als een volleerde band op dreef, inclusief soms hele mooie nummers. Toch lijkt er na al die jaren (soms ook met King Kahn & the Shrines natuurlijk) nu toch wat sleet op te komen, zijn recentste liederen moeten het duidelijk afleggen tegen zijn oudere succesnummers.
Op blote voeten: Mark Sultan a.k.a. BBQ
De stoners van HOWLIN RAIN zijn niet helemaal mijn koppie thee, maar soms is het heel verfrissend om een band te zien spelen die ihre Instrumenten total beherschen. Van de wildebrassen van THE MEN had ik wel een en ander verwacht. Nu ja, de verwachtingen maken ze waar, maar anderzijds ook wel een voorspelbare sound die af en toe zelfs naar Motorhead neigt. Ook nog even in de grote zaal van 013 een kwartiertje van onze Sloveense kameraden LAIBACH meegepikt, er stond voor hen een show van maar liefst 1,5 uur ingeprogrammeerd. Bij het slome stuk waarvan ik getuige was, werden er op vier grote schermen fragmenten vertoond uit de film Iron Sky. Je weet wel dat kolderieke verhaal over een stel nazi’s die Planeet Aarde ontvluchten om zich (dit svp met een vet Duits accent uitspreken:) at the Dark Side of the Moon te hergroeperen met als achterliggend plan om onze planeet te heroveren. (zie ook Kettingzaag van 10 juni). Op het eerste gezicht opmerkelijk dat deze film die pas een paar maanden terug in première ging, nu al op deze manier uitgebaat wordt door een band. Maar het valt weer te begrijpen als je weet dat Laibach zelf de soundtrack voor Iron Sky maakte!
Door naar THE TELESCOPES. Deze ouwe shoegazers zegden vorige week nog een optreden in DBs af omdat ze ergens bij Lille met panne langs de weg stonden. Blijkbaar is het busje nu weer gerepareerd, anders stonden ze nu niet in Tilburg hehehehe. Je ziet het zo voor je: een stel Engelse lads op tournee in Europe, even een weekje vrijaf genomen van hun job, lekker zuipen onderweg en af en toe een vette show geven. Door gitaren te mishandelen met drumstokjes en metalen buisjes en ze gierend tegen versterkers aan te houden vergassen ze het publiek op een gigantische bak teringherrie. Niet eerlijk vind ik het dan dat alle leden zelf oordopjes inhebben. Ja lekker makkelijk denk je dan.
Hoogtepuntje van de dag vond ik REIGNING SOUND. Het zal wel waar zijn dat de band gedeeltelijk ingehuurd is, maar in dit geval pakte dat gewoon goed uit. Greg Cartwright kreeg alle ruimte om zijn zielenroerselen ten toon te spreiden terwijl de rest van de band (nu inclusief een extra gitarist) zich beperkte tot zorgvuldig begeleiden, zoals met koortjes en tamboerijn. Ondertussen viel op dat de band met gemak kan putten uit een rijk arsenaal aan RS-klassiertjes. Heel smaakvol eindigde REIGNING SOUND met een paar nummers van hun sublieme heartbreak-plaat Break Up Break Down.
Memphis’ finest: Reigning Sound
Mijn God, het lijkt wel of de duivel Canadezen schijt tegenwoordig, want daar heb je er weer een paar: THE JAPANDROIDS uit Vancouver, British Columbia. Hip en heftug duo dit, een soort Digger & the Pussycats maar dan zonder humor en met betere nummers. Het publiek kreeg het plots op de heupen en begon flink te krautsurfen, voor mij een teken om mijn heil elders te zoeken. THE BUZZCOCKS bijvoorbeeld, ook in de grote zaal. Als afsluiters van het festival mocht verwacht worden dat deze ouwe lullen – net zoals THE FALL vorig jaar- wel eens zouden laten zien hoe je een goeie popshow neerzet. Welnu, dat ging wel aardig. Vooral als ik mijn ogen goed dichtkneep leek het weer even 1977, maar als ik ze dan weer opendeed dan zag ik plots een soort afgeschminkte Bassie van Toor voor me, ofwel Pete Shelley, de man die nu al dik 35 jaar de arty-farty geklede “frontman” van de band is.
Na een half uurtje Buzzcocks was voor mij het feest alweer afgelopen, want toen gingen we de trein halen. Op dat moment hadden THE BUZZCOCKS nog niet één van hun single-successen gespeeld, dus verwacht mocht worden dat ze het lekkerste tot het eind bewaarden, afloop helaas onbekend. In de trein gezeten werden mijn redelijk positieve indrukken echter meteen keihard de kop ingedrukt door steken onder water van gemeen lachende wagongenoten (“nep-mods,” “waren ze vroeger wél goed? “, van dat genre dus). Nou okay, het is me wel duidelijk, the Buzzcocks zijn voltooid verleden tijd mensen. Ze zijn blijkbaar alleen nog geschikt als naamgevers voor een totaal overschat flut-quizje van de BBC.
Versterker van Steve Diggle, met peace-teken!
Comments
Related Posts
De Oranje-leeuwinnen versus The Buzzcocks →
Echte singles komen uit Groningen →
Reigning Sound: on fire! →
4 Responses to Incubate Festival 2012