When Bolan met Bowie in Manchester

Een week of twee terug schreven we hier over Granada TV in Manchester en vooral over de famueze Granada TV-studio’s aldaar, weet je nog? Niet alleen de soap ‘Coronation Street’ werd/wordt daar opgenomen maar ook een aantal popprogramma’s. ‘So It Goes’ noemde ik al, en eigenlijk had ik daar in één adem ook ‘Marc’ aan toe moeten voegen.

marccc

Voor ‘Marc’ moeten we terug naar 1977. Het was in dat jaar dat Marc Bolan een eigen TV-show mocht presenteren. En niet alleen dat, hij mocht ook de inhoud medebepalen, kom daar tegenwoordig maar eens om! In totaal werden er zes uitzendingen gemaakt, elk met een tijdsduur van een klein half uurtje. Voor het T-Rex opperhoofd was dit een uitgelezen kans natuurlijk om zijn nieuwste muziekjes aan zijn fans te presenteren. Daar was ook wel noodzaak toe want sinds zijn glamrock-hoogtijdagen in de periode 1970-1973 was zijn carrière een beetje in het slop geraakt. Zijn band was uiteen gevallen (exit Mickey Finn in 1975) en zelf had hij – om belastingtechnische redenen- een tijdje zijn heil gezocht in Monaco en Amerika. Met een pafferig uiterlijk en met de staart tussen de benen was hij naar de UK teruggekeerd.

En aldus krabbelde Bolan weer een beetje op. Temidden van een snel veranderende muziekscene – de punkrock had net zijn verwoestende intrede gedaan- richtte hij zich op met een nieuwe band, een afgetraind uiterlijk, een eigen TV-show… Op YouTube staan de afleveringen stuk voor stuk te bekijken (alleen van Episode 2 is niets meer over). Naast veel Bennie Hill-achtige dansroutines (Penney de Jager had duidelijk meer klasse!) en steeds omringd door een paar gruwelijk slechte MOR-artiesten mogen we Bolan prijzen om het feit dat hij de nieuwe golf bandjes alle ruimte gaf. Zoals in Episode 1 met The Jam en de (inmiddels totaal vergeten) Radio Stars. Dat de Radio Stars hier staan is overigens niet geheel toevallig. Zanger Andy Ellison zat namelijk ooit samen met Bolan in John’s Children, begrijp je wel?

Begin september 1977 wordt aflevering 6 opgenomen. Bijzonder zijn niet alleen de flitsende presentaties van Generation X en Eddie & The Hot Rods, maar vooral ook het optreden van David Bowie op het eind ervan. Eerst zingt hij ‘Heroes’ en daarna doet hij nog nog een instrumentale jam samen met Bolan. Laatsgenoemde struikelt nog even en Bowie vindt dat reuze leuk. En dan komt de aftiteling al. Het was daar in Manchester de enige keer dat ze samen op het podium stonden.

Het bleek tevens de definitieve aftiteling, zowel voor het programma als voor Bolan zelf want op 16 september 1977 komt hij om het leven bij een auto-ongeluk. Zijn achtergrondzangeres/vriendin Gloria Jones (de USA-soulzangeres, zij van de originele ‘Tainted Love’) had de macht over het stuur verloren en hun Mini met veel geweld tegen een boom langs de weg geparkeerd, zij zwaargewond, hij op slag dood.

bolanjjj
Toen alles en iedereen nog mooi was. Dit plaatje verscheen in het kader van Record Store Day 2013

Terugkijkend naar dit Bowie-TV-stukkie valt op hoezeer de twee glamrock-giganten van weleer op dat moment al uiteen gegroeid zijn. Waar de een krampachtig en breekbaar probeert iets van zijn oude roem terug te vergaren daar staat de ander kortgeknipt, strak in het pak en blakend van zelfvertrouwen de nieuwe tijd te verwelkomen. Het contrast…

Maar nu is het 2016 en zijn ze er allebei niet meer. Er huppelen alleen nog wat nazaten van hen rond op deze aardkloot, want behalve een Zowie Bowie is er ook nog een Rolan Bolan. Beiden hebben (heeeel verstandig) afstand genomen van hun debiele glamrock-naam. Duncan Jones maakt thans naam als science fiction filmmaker (zijn ‘Moon’ haalde zeer terecht ook de Nederlandse bisocopen), en wat Rolan Feld tegenwoordig uitspookt weet ik niet, behalve dat hij heel close is met mama Jones.

Gloria
Gloria Jones en Rolan Bolan

Ter completering moet ik aan dit schrijfsel nog het feit toevoegen dat Bowie en Bolan destijds samen wat demo’s hadden opgenomen. ‘Madman’ heette één van die probeersels. Het Londense glampunkbandje Cuddly Toys deed in 1980 een niet onverdienstelijke poging het te vertalen naar een volwassen rocksong. Alleen de Zwarte Pietbroek van die gitarist…