Zuurkool op Le Guess Who

En toen was Le Guess Who weer begonnen…
En de donderdag stond, althans in de Tivoli Vredenburg, in het teken van de zuurkoolmuziek van onze Oosterburen. Allereerst was daar The Notwist, een zevental heren die zo te zien speciaal voor het festival vrij af hadden gekregen van hun ingenieursbureau. Fijn aan zuurkoolmuziek is dat afscheid is genomen van die vreemde regel dat muzikanten tevens hysterische podiumbeesten moeten zijn met dito kleding. Met de Vergangenheitsbewältigung zit het wel snor bij deze heren: al die nare rockbravado, dat alfa-mannetjes-gedrag en dat opzwepen van het publiek, daar doen deze Duitsers niet meer aan mee. In plaats daarvan een fraaie set met gelukkig vooral liedjes van Neon Golden en niet van de mindere laatste CD. De publieksprijs zullen ze niet krijgen, de heren van de Notwist, maar bij de Kettingzaag-jury scoren ze hoge ogen.

Na The Notwist volgde zuurkool-legende Faust, een verzameling echte Achtundsechziger, zoals dat in Duitsland heet. Overjarige hippies kortom. Een aparte generatie… Sommige van deze Achtundsechziger hebben zich na 1968 laten kravatieren, anders zijn in volkswagenbusjes met stickers Kernenergie Nein Danke vooral op nudistencampings te vinden, terwijl een klein deel bommen ging leggen namens de Rote Armee Fraktion. Faust heeft besloten de wereld op een andere wijze te terroriseren, namelijk met muziek. En tegen zulk muzikaal terrorisme is geen beveiliging opgewassen, vooral als deze terroristen zich voordoen als breiende Duitse hippievrouwtjes.
Snel weggegaan dus. Om thuis te vernemen dat ons eigen archetype overjarige hippie Armand is overleden. Zijn we er toch weer ingetuind?