Kerstmis 2016: Toen hoorden we Angel zingen….

In het nog bescheiden rijtje opvallende plaatjes uit 2016 mag wat mij betreft ook My Woman van Angel Olsen worden geplaatst. De titel is waarschijnlijk ironisch bedoeld, want bij het luisteren naar Angel Olsen gaan de gedachten onvermijdelijk uit naar meneer Olsen. Angel heeft namelijk een – tja, hoe zal ik dat eens zeggen? – nogal opvallende stem…. Zij heeft met haar stem die regionen bereikt die liggen tussen huilerig, klagerig, dreinerig en schoonheid. Regionen waarvan we het bestaan niet kenden, totdat Angel aan de hemel verscheen.
Hoe ontstaat zoiets? Ik kan me zo voorstellen dat ze per ongeluk het opname-apparaat had laten aanstaan tijdens een eenzame huilbui. Of dat ze tijdens een karaoke-avond ineens haar vriendje met een ander zag zoenen. Hoe het ook zij, het heeft haar geen windeieren gelegd. Na een baantje als achtergrondzangeres bij Bonnie Prince Billy heeft Angel inmiddels al weer vier cd-tjes gemaakt met die rare huilstem. Daarvan ken ik alleen de laatste twee, maar daarop staan een paar prima liedjes . Van mij mag ze, vooral als ze er wat stevige gitaartjes achter zet zoals in het nummer Forgiven/Forgotten van haar vorige album. Luistert en kijkt: