Mijn eerste keer in het nieuwe Tivoli
Het moest er toch een keer van komen & afgelopen donderdag was het al zover: een heus volwaardig concert bijwonen in het nieuwe TivoliVredenburg! SLINT deed er zijn enige NL-optreden. Nog diep onder de indruk van hun gig onlangs in Barcelona wilde ik deze hardcore paardenfluisteraars graag een tweede keer ondergaan.
Aangekomen op het Vreeburg is het effe zoeken naar de ingang. Want hoewel ik al twee keer eerder binnen was geweest (rondleiding + LGW), blijkt de ingang zich dit keer aan de Mediamarktzijde te bevinden. Een security-guy met oortje vraagt meteen bij de deur: ‘Waar moet u heen?’ Ik dacht, wat mot die gozer van me, dus ik zeg: “naar een concert.’ Zegt ie: “welk concert?’ Zeg ik (alsof die mafkees Slint zou kennen): “Slint.” Zegt hij, terwijl hij naar binnen wijst: “dan moet u daarheen.” Briljant!
Een paar weken eerder, tijdens LGW
Eenmaal binnen hangen er her en der A3-printjes met daarop een pijl + de tekst “Slint.” Nuttig. Onderaan bij de roltrap staat een meiske om de e-ticket te scannen. Dat doet ze zeer vaardig. Vervolgens gaat ze over op de A3-printmodus als ze zegt: “voor Slint moet u daarheen” en wijst naar boven. Aha…
Ik moet erbij vertellen dat ik aan de late kant was, het was al 21 uur en het voorprogramma Disappears stond voor 20.15u aangekondigd. Vandaar waarschijnlijk dat er verder in het gebouw geen hond te bekennen was. Na twee roltrappen omhoog kijk ik wat verdwaasd om me heen. Is het hier? Dan zie ik weer een printje hangen die me verder naar boven sommeert. Na nog twee roltrappen (!) kijk ik weer om me heen, is het hier? Ondertussen begin ik me al een beetje een verdwaalde schoonmaker te voelen, eenzaam op zoek naar de bezemkast van het ministerie. Dan zie ik wat mensen lopen, Het blijkt nog twee (stenen) trappen op…. Uit een deur weerklinkt muziek. Hier is het!
Een paar maanden ervoor, tijdens de rondleiding
Over het geluid in de Pandora-zaal niets dan lof. Om door een ringetje te halen! Stukken beter dan de beproevingen waar we bijna permanent aan blootgesteld werden op de Oude Gracht. Wat dat betreft snap ik niks van die nostalgiegolf die laatst over de (sociale) media trok naar aanleiding van de sluiting van Oude Gracht. Want in principe vind ik: de vooruitgang moet altijd voorrang krijgen.
Over Tivoli OG gesproken: nu wordt de hele santenkraam dus overgenomen door het verwende kereltje Kyteman. Onlangs nog verkocht hij de zaal maar liefst zes (!) keer uit, wat volgens mij alles zegt over de verwarring bij het grote publiek over wat ze nou weer goed moeten vinden. Veel meer dat dan dat het gaat over de intrinsieke kwaliteiten van K.’s weinig stijlvaste Viva-jazz, dunkt mij.
Laatst nog, ik was op een verjaarspartijtje en een paar meiden daar vertelden dat ze ooit nog gebabysit hadden voor het toen nog bedplassende kytemannetje. Moet je nagaan, dat zijn dames van de punkgeneratie, ze hadden Tivoli nog helpen kraken bij wijze van spreken. En 30 jaar na dato moeten ze toezien hoe het koekoeksjong de hele tent overneemt en van zijn publieksfunctie berooft. Het is toch wat…
Tijdens Slint in Tivoli
Maar goed, het nieuwe gebouw dus. De verantwoordelijke ‘architectengroep’ heeft op allerlei plekken in het gebouw prachtige uitzichten over de stad bedacht. Mooi voor tijdens een rondleiding maar tijdens een juni-avondconcert komt er dan gewoon veel daglicht naar binnen. Dus vandaar wat geïmproviseerde schotten om het boeltje te verduisteren (!). Ook de grote ronde ‘kijkgaten’ aan de zijwand laten veel daglicht binnen. Oeps. Zal wel weer verkocht worden als ‘duurzaam’, scheelt in de stroomrekening zullen ze weerleggen…
Over Slint lul ik niet, daar heb ik hier en hierr al voldoende over gekrabbeld.
Na afloop de zaal verlatend valt opnieuw op hoe extreem steriel en sfeerloos het gebouw (nog) is. Beter gezegd: je wil dan maar één ding: zo snel mogelijk naar buiten. Als ik op de roltrap naar beneden sta ontwaar ik in de verte mijn broertje, hij was kennelijk ook bij Slint. “Heb je die plees hier gezien?” roept hij vrolijk en vol ongeloof. Ja doei broertje, ik geloof het verder wel… Zijn stem galmt nog wat na.
Het begon allemaal zo mooi (klik om te vergroten)
Comments
Related Posts
Flat Worms slaat je om de oren, maar geeft je ook netjes een hand →
Goede timing en slechte timing: Bdrmm en Wet Leg in Utrecht →
Fontaines D.C. kan het niet vrolijker maken →
