Zonder bullshit de diepte in: The Paperhead

Eén van de leukste platen van 2015 (okay eind 2014) tot nu toe is ongetwijfeld ‘Africa Avenue’ van het Nashville-bandje THE PAPERHEAD. Als je dan als sterveling de kans krijgt om ze live te catchen dan moet je niet dralen en zo’n buitenkans met beide handjes aangrijpen, vind ik. Gisterenavond in De Nieuwe Anita was de gelegenheid daarvoor.

‘Africa Avenue’ is hun 3^e album alweer. Het wordt gekenmerkt door een mooi lichtvoetig en transparant geluid plus een rijk instrumentarium. De hemelse zangmelodieën en tintelende mid-60’s invloeden doen de rest. Voorman Ryan Jennings speelt niet alleen gitaar/zang, maar ook nog eens fluit, hapsichord en piano. Een fraai nummer als ‘House’ klinkt in zijn handen als een mengeling van ‘Lady Jane’ en ‘Ruby Tuesday,’ een sound die je zelden meer hoort tegenwoordig. Kortom, voor deze ene keer mogen we het – vooruit dan- met recht psych-pop noemen.

Maar wat wil dan je ook. ‘Africa Avenue’ is geprodjoest door JEFFREY NOVAK, de man die we niet alleen kennen als voorman van de strak-leipe trance-punkers CHEAP TIME (remember ACU? Remember dB’s?), maar ook van zijn meer subtiele early Syd Barrett-achtige solo-exercities. Het is uit ditzelfde vaatje waaruit ook The Paperhead tapt.

Live blijkt het bij Paperhead effe een ander verhaal. Het rijke plaatgeluid valt op het podium natuurlijk moeilijk te reproduceren, hetgeen ze trachten op te vangen door de nieuwe orgelman een vette rol toe te bedelen. En dat zullen we weten ook! Achter zijn Farfisa zit hij vanavond alle gaten dicht te spelen. Niet echt iets mis mee, maar onbedoeld drijft hun sound zo bij vlagen af richting een wat puristische, streng jaren ‘60 doctrine.

Evenwel, buiten dat euvel valt er nog volop te genieten bij The Paperhead. Op deze laatste show van hun Euro-tour wordt er zichtbaar met heeel veel plezier gemusiceerd. De vonken spatten ervan af zogezegd. Tegelijkertijd lijkt net als bij een band als White Fence ‘no-bullshit’ het devies bij deze gasten. Ook hebben ze niet de flair en de intentie om een zaal helemaal plat te spelen. Maar wie goed luistert slaat toch steil achterover van zoveel vakmanschap, goede smaak en spelvreugde. Need I say more?