Big Thief slaat toe, en nu mét de stergitarist!

Trouwe Kettingzaaglezers, en dat zijn er nogal wat, zullen zich ongetwijfeld nog de concertbeschrijving (‘recensie’ is ook weer zo’n groot woord) herinneren van het Ekko-optreden van het thans zo rap in aanzien stijgende indie-folk combo Big Thief. In maart jongstleden wist het kwartet daar met zijn drietjes de nodige indruk te maken, ondanks het feit dat hun stergitarist Buck Meek er schitterde door afwezigheid vanwege solo-besognes.

Maar geduld is niet alleen een schone zaak, het is er ook om beloond te worden. Afgelopen woensdag was Buck Meek alsnog live te aanschouwen, en wel uitgerekend in Utrecht!. Het betrof zijn allereerste Europese optreden als solo-artiest. In Zaagmolen De Ster vond het plaats, een zeer puike ambiance voor country-gerelateerde artiesten als je het mij vraagt. Organisator Ekko had alles uit de kast getrokken om dit concert op de sociale media in het spotlicht te zetten, maar gek genoeg moest Buck het (in tegenstelling tot het destijds ruim van te voren uitverkochte concert van Big Thief) doen met enkele tientallen bezoekers.

Dat deerde hem echter geenszins. Goedgeluimd en lekker aerodynamisch voor de dag komend, compleet met skinny broekpak, spitse booties en blondgolvend woestijnhaar, zette hij zijn frêle schouders eronder. Wel gaf hij meteen bij aanvang aan het te betreuren dat zijn backing band niet kon meekomen. En eh ja… dat was inderdaad best wel een aderlatinkje want zijn weelderige debuutplaat (titelloos, sinds twee maanden uit) kwam zo niet helemaal tot zijn recht. Wat we kregen waren uitgebeende versies ervan, waarbij kenners van die plaat ruim in het voordeel waren want zij konden alle instrumentale schoonheid er zó bij denken. Als extra’s speelde Buck een mooie vertolking van Townes van Zandt’s “Two Girls“ en een covertje van het mij onbekende Twain (ex-Low Anthem). Al met al best een gaaf concert, ‘een zöventje,’ hoorde ik een toevallig aanwezige Scandinaviër achter me mompelen.

Het meest opmerkelijke en verrassende van deze avond was echter dat de leden van Big Thief er gewoon anoniem rondliepen! Zangeres/gitariste/frontvrouwe Adrianne Lenker zat zelfs helemaal vooraan, diep weggedoken onder een hoodie. Het wachten was dus op het moment waarop het wonder zou geschieden en zij en de boys het podium zouden betreden. Gezamenlijk zouden ze het concert mooi van het mannetje-met-gitaar-syndroom kunnen verlossen en het naar grotere hoogtes opstuwen. Ofwel een legendarische surprise-gig lag in het verschiet, en let wel, dat was niet zomaar een wilde wensgedachte want Buck en Adrianne vormden een paar jaar terug nog een heus duo. Maar wat dacht je wat… het gebeurde niet. Er gebeurde niets! ! Wel verexcuseerde Buck zich voor het feit dat hij nog maar net was komen aanreizen uit Texas en al minimaal 24 uur niet geslapen had, hij knokte zogezegd met een jetlag. Vandaar dat hij het redelijk kort wenste te houden. Het publiek nam daar genoegen mee en dwong geen toegift af. Damn, dat was het dan!

Na afloop natuurlijk meteen effe die LP aangeschaft en door de meester zelf laten signeren. En meteen gevraagd hoe het nou precies zit. Yeah, zo verklaarde hij met een big smile, Big Thief is ook net aangekomen en ook zij gaan op Europese tournee. En tja, hij wilde het Adrianne na die lange vliegreis niet aandoen om d’r nu al het podium op te slepen. En jazeker, hij gaat gewoon als gitarist mee met hen op tournee, alle optredens (‘behalve in Portugal’) doet hij mee, daarna hervat hij zijn solo-tournee weer. Maar wacht eventjes Bucky, betekent dit dat je ook gaat meespelen met de twee concerten die Big Thief gaat geven in Nederland? Op zondag aanstaande in Venlo en eind augustus in Vlieland? “Sure” beaamt hij!

Goed dan, afgelopen zondag vastbesloten op de intercity richting Venlo gestapt, proviand mee.. . Daar blijkt Big Thief in het kader van het ‘Zomerparkfeest’ te spelen in een park in het centrum van Wilders-city. De zon schijnt uitbundig waardoor het in grote getalen aanwezige slenter-, drink – en eetvolk bijeen geklonterd staat onder het gebladerte der platanen. Big Thief staat aangekondigd in één van de tenten verderop en bij aanvang vrees ik even dat hun subtiele pop daar totaal weggebelazen zal worden door de kermisachtige herrie rondom. Maar eenmaal binnen blijkt dat erg mee te vallen, tentje is lekker ge-airco’d, het geluid uitstekend en het publiek vol aandacht.

Hoera, Buck Meek maakt nu inderdaad deel uit van de band (zie ik hem mij nou een knipoogje geven?). Zijn veerkrachtige, soms vervaarlijk rockende country-licks geven het bandgeluid duidelijk het gewicht, de souplesse en de schwung dat het Ekko-concert soms moest ontberen. Daardoor staat Adrianne er ook niet meer alleen voor. Als gitariste vormt ze een wonderlijk organische tweespan met Buck en bovendien lijkt ze (zie ik haar mij nou verleidelijk aankijken?) gegroeid in haar rol als frontwoman, ook al blijft ze in wezen een egeltje. Sterker nog: ondanks zichzelf waagt ze het om zo nu en dan een olijk rock ‘n’roll-sprongetje te maken wanneer de muziek daar aanleiding toe geeft. Of ze perst er tussen de nummers door een grappig woordspelinkje uit, zoals: ‘It ’s nice to see you in this tent, it’s pretty.. intense’. Als halverwege het rumoer van het kletsvolk achterin toch ernstige vormen begint aan te nemen legt ze het optreden even stil en vraagt ze heel bedeesd of de mensen ‘please be quiet’ willen zijn. Dat blijkt een goeie zet, ze krijgt luidkeels bijval van de peoples die wél aandachtig luisteren en zich kennelijk al een tijdje hebben zitten ergeren. Zij weten dat alles van waarde weerloos is, maar dat kordaat ingrijpen soms wonderen doet. Tegelijkertijd is er nu een soort van gemeenschappelijke vijand geschapen en dat bevordert de eendracht. Wat volgt is een waar triomfconcert waarbij band en publiek zich gaandeweg tot eenheid omsmelten. Mooi om mee te maken!

Samengevat: jawohl, ik geloof totaal in de oprechtheid, in het talent en in de onvoorwaardelijke overgave die Arianne Lenker en Big Thief ten toon spreiden. Daarom druk ik een ieder die ervoor open staat op het hart: tast toe joh, dit is voor de verandering nou eens écht een goeie band!